Henry en Jack, vissen aan de Botlek

Hoi visvrienden,

Omdat de weersprofeten voor donderdag zomerse temperaturen voorspelden en het bij ons al weer een tijdje kriebelde besloten we om een kansje te wagen om de kale plekken in onze vriezer wat op te gaan vullen. Om 8.00 uur stond mijn trouwe maatje Jack aan de deur en even later tuften we, goedgemutst zoals altijd, richting het zilte nat. Na 1½ uurtje steken hadden we een mooie partij pieren bij elkaar en nadat we deze goed hadden verpakt, kranten met zee turf, ging het bijna traditiegetrouw naar onze vaste stek aan de Waterweg.

In de verste verte was geen visser te bekennen en nadat we ons geïnstalleerd hadden vlogen om 13.45 uur onze goed beaasde haken de diepte in. Het was laag tij en we genoten volop van het zonnetje en de voorbijvarende schepen. Om 14.10 zag ik een ferme tik op de top en de eerste grote bot kon naar boven getakeld worden dus dat voorspelde veel goeds.

Helaas bleek dit minder waar te zijn, zo nu en dan een tikje, en met regelmaat afgebeten haken wat aangaf dat ons aas ook door de krabben als een heerlijkheid werd beschouwd. Het maakte niks uit, de lijnen met plastic afhouders maar ook de wapperlijnen moesten met regelmaat van nieuwe haken worden voorzien terwijl we daarbij met tussenpozen overwegend ondermaatse vis naar boven konden takelden. Een “biermeuntje” en “soepbotje” getuigen van de grootte in verhouding met de soepkop en bierblik.

Na tussendoor ook zo nu en dan wat maatse bot te vangen kreeg ik tot twee keer toe een mooie brasem op de kant.

Onze hoop was volledig gevestigd dat het ’s avonds in het donker bij afgaand tij wel een stuk beter zou gaan worden. Het prachtige weer en zo nu en dan een aanbeet en uiteraard de daarbij behorende humoristische verhalen zorgden voor de nodige gezelligheid. Tijdens het afgaand tij en toen de zon in het water was gevallen werden we nog getrakteerd op een voorbijvarend booreiland. Twee stevige sleepboten trokken en duwden het gigantisch groot verlichte spektakel door het water, een prachtig gezicht en ongelofelijk dat zo’n kolossale reus blijft drijven. Jammer dat de flitser van de camera er op dat moment geen zin in had om een mooie opname van deze reus te maken. Tijdens het afgaande water en de toch redelijke stroming bleven de aanbeten echter helemaal achterwege en zelfs de krabben bleken in het donker een leesbril nodig te hebben. Om de 10 min. werden onze de lijnen naar te boven gedraaid en bleek het aas helemaal onaangeroerd op de haken zitten, de vis leek totaal verdwenen te zijn. Toen we na twee uurtjes werpen en indraaien telkenmale nul op rekwest kregen besloten we rond 21.00 uur onze spullen in te pakken. Voor de koekenpan hadden we 7 botten mee naar huis en ja……. de vriezer moet gewoon nog eventjes geduld hebben!!!

Het zomerse zonnetje, de redelijke aanbeetjes met kleine vis en uiteraard de nodige humor hebben wederom voor een gezellig visdagje gezorgd. Om 23.00 uur arriveerden we moe maar toch voldaan weer op ons eigen stekje. Veel visgroeten en voor iedereen en………. vang ze!!!!!!!

Henry.