Tongvissen aan de Waterweg

Beste visvrienden,

Ondanks dat mijn rug met tussenpozen nog steeds flink tegenstribbelt konden wij het na het lezen van de tongvangsten niet laten om weer zo snel mogelijk een visdagje in te plannen. Op maandagmorgen om 8.00 uur stond mijn maatje Sjakie al met ’n brede grijns op de stoep, hij was er helemaal klaar voor. Onze eerste stop was in Sint Willebrord waar we bij Supercatch Hengelsport onze voorraad visatributen aan wilde vullen. Om 9.05 uur stonden we voor zijn winkel die helaas nog afgesloten bleek te zijn maar gelukkig gingen na ruim ’n kwartiertje wachten de rolluiken omhoog. Ons wachten werd beloond met ’n lekker bakske koffie van de moeder van Mario terwijl we naarstig onze benodigde spullen bij elkaar zochten. Dat naarstig viel trouwens nogal mee want ik scheet bijna in m’n broek van de rugpijn terwijl ik mijn click afhouders en haakjes bij elkaar schraapte. Ook wilde ik graag de nylon lijn op een van mijn spoelen vervangen door zo’n 300 meter goede gevlochten lijn en mijn keus was uiteraard WTF lijn omdat onze vriend Peter hier zo enthousiast over was, helaas had Mario nog nooit van WTF lijn gehoord en werd op zijn advies, ook hijzelf is immers een verwoed hengelaar, andere gevlochten lijn op mijn spoel gedraaid. Ondertussen was her de hoogste tijd om naar onze steekplek te tuffen, we willen immers zo lang mogelijk van de dag vissen en dat gaat helaas niet zonder een partijtje goed aas. Aangekomen op onze steekplek stond het water nog vrij hoog en kon ik nog even mijn benen wat strekken, het zitten in de auto bleek een zeer negatieve uitwerking op m’n rug te hebben. Mijn trouwe maatje nam ondanks zijn leeftijd in den beginne het steken helemaal op zich om toch maar zoveel mogelijk m’n rug te sparen maar gelukkig kon ik na zo’n uurtje beweging de spitvork weer van hem overnemen om ook mijn deel bij te dragen wat achteraf gelukkig eigenlijk helemaal nog niet tegenviel. Na zo’n kleine 2 uurtjes tussen een zestal andere stekers over het strand te hebben rondgedwaald hadden evenals anders toch weer een mooie partij zagers en pieren bij elkaar. Ik zag erg op tegen de rit naar onze visstek omdat door het zitten de pijn inhoudelijk erger werd en ik bang was dat ik eenmaal op de plaats niet meer zou kunnen werpen van de pijn. Om 15.30 uur arriveerden we op ons vertrouwde plekje en bleken ondanks de mooie tongvangsten van de laatste tijd de enigste vissers te zijn. Terwijl m’n maatje me hielp met het uitladen van m’n spullen was het snel ons stekje bemannen nu we nog de 1e keus hadden. Voor de nachtelijke uren had ik nog ’n rolleke vloerbedekking van zo’n 5 meter gescoord zodat we bij laag water over een uitgerold tapijtje naar beneden konden. Het is over de spekgladde keien geen pretje om in het donker op je bek te gaan en…..voorkomen is beter dan genezen!!! Het water stond laag, ondanks dat de weergoden regen voorspelden was het droog maar er stond wel ’n stevige bries schuin op onze welgeschapen voorgevel. Snel lagen onze goed beaasde haken in het water en was het wachten op wat komen zou. Mijnheer krabbemans was weer in grote getale aanwezig dus moest met regelmaat het aas vervangen worden, ondertussen een gezellig babbeltje maken met mijn nieuwe buurman Hans Monster die hier ook al meerdere malen bevist bleek te hebben, hij had tegen de krabben kleine dunne stalen haaklijntjes aan zijn lijn gemonteerd. Er werd al lachend gewed wie van ons drie de 1e tong zou haken en warempel….. ik kreeg op m’n nieuwe gevlochten lijn de welbekende tongenbeet en de nul was van de lat!!

Bij het indraaien van m’n 2e hengel werd ik onaangenaam verrast met een stevige vastzitter zo’n 40 tot 50 meter uit de kant. Snel ’n nieuwe lijn en weer aan de gang terwijl ook m’n maatje Sjakie z’n eerste buit naar binnen draaide.

Vrijwel meteen na m’n tongvangst kreeg ik een korte tik op m’n topje en kon ik een leuke paling aan de kant takelen, deze dag beloofde veel goeds.

Ook m’n maatje hoorde ik tegen zichzelf kakelen, da oudjes wel ‘ns meer, en toen ik poolshoogte ging nemen bleek dat ie ’n joekel van ’n brasem gehaakt had.

Links en rechts ving iedereen wel z’n tongetje, helaas ook nog sommige met de luier aan die uiteraard meteen werden teruggezet om groter te kunnen groeien. Mijn tweede hengel bleek op ongeveer dezelfde plek weer ’n stevige vastzitter te hebben op nagenoeg dezelfde plek dus wederom de haaklijn en het lood vervangen. Toen ik op deze plek, helaas kon ik wegens plaatsgebrek niet uitwijken, voor de 4e keer m’n lijn verloor hield ik het voor gezien en besloot om met een hengel verder te vissen. Op zo’n 40 tot 50 meter uit de kant leek het erop dat er een kluwen lijnen of iets dergelijks lag waar je tijdens het indraaien met geen mogelijkheid doorheen kon komen. Onze vriend Peter had het er in een van z’n laatste verslagen nog over dat het door afgeknapte nylonlijnen op sommige plekken onmogelijk werd om te vissen en helaas leek het erop dat dit een van die plekjes geworden was, jammer want op dit stekje heb ik al verschillende jaartjes tot volle tevredenheid gehengeld. De wind bleef stevig doorblazen maar vanachter m’n parasolleke was het met ’n gele rakker in m’n hand zeker niet onaangenaam. M’n maatje kraaide van plezier toen ie ’n doubletje tong naar boven draaide terwijl ik het dit maal met ’n bot moest doen.

Onze buurman hield het voor gezien en na ons nog een goede thuisreis gewenst te hebben verdween hij in het donker. Rond 0.30 uur besloten ook wij om stillekes aan al vast wat op te gaan ruimen terwijl Jack met regelmaat nog ’n aanbeet kreeg en nog ’n leuke grote tong lanceerde. Om 1.00 uur liepen we bepakt en bezakt naar onze auto, voor de pan 12 mooie tongen en 4 botten, al met al toch weer ’n leuke portie om van te smullen. Ondanks mijn rugpijn en de vele vastzitters konden we toen we om 2.30 uur weer onder mijn carport parkeerden terugzien op ’n leuke maar winderige visdag. Aan al onze visvrienden zou ik zeggen; “Vang ze nu ze er nog zitten!!!!”

Groetjes, Henry