Henry en Jack, vissen aan de Waterweg

19-9-2025
Beste visvrienden.
De zomervakanties van 2025 komen langzaam tot hun einde en hopelijk denkt de zeevis (die blijkbaar momenteel in andere landen rondzwemt) er ook zo over. Toch wordt her en der al ’n tongetje op het droge getakeld en toen ik het verslag van Leen gelezen had (een mooie baars van 50 cm.) werden met superspoed plannen gemaakt om de reis naar het zilte te gaan maken. Vrijdag 19 sept. om 8.45 uur laag water, windkracht 2Bft, mooi tussen spring en doodtij in en het voornaamste natuurlijk, een stralend zonneke, mooier kunnen ze het niet maken. Uiteraard moesten we dan wel op onze oude dag vroeg uit het mandje maar ons voordeel is dan ook weer, om 20.30 is het al donker dus we kunnen dan ook nog verschillende uurtjes in het donker vissen, volgens kenners de tijd om de tong en de baars te belagen. Om 7.00uur, de haan had nog maar amper gekraaid, stond m’n vriend en
vismaatje Sjakie al aan de deur en nadat we snel m’n visspullen ingeladen hadden tuften we met ’n speergang richting de Zeeuwse wateren. Jack was net terug van ’n weekje vakantie in Duitsland waar ie met z’n Nelleke met volle teugen van genoten heeft en ook ikzelf ben nog niet zo lang thuis nadat ik 3 weekjes in ons eigen landje, Walcheren, gebivakkeerd had. Al met al meer dan voldoende stof om tijdens onze lange rit naar zee over te zeveren. Nu ook het verkiezingscircus weer begint werd uiteraard ook de politiek niet ongemoeid gelaten. De ene na de andere partij beloofd de Nederlanders weer gouden tijden maar ook diezelfde Nederlanders weten ondertussen maar al te goed dat niets zo onbetrouwbaar is dan onze regering, wetten en regels worden net zo gemakkelijk verandert als de supermarkt dat doet met z’n prijzen. Oudere mensen zeggen wel eens; Ge kunt wel ’n piemeltje tekenen maar dan pist ie nog niet!!! Uiteraard weten ze allemaal verrekte goed wat er in ons landje met speerspoed moet gaan veranderen maar door de eenheid van ons Europa, volgens mij is alleen de muntsoort het enigste ding dat overal gelijk is, wordt dit door allerlei wetjes en regeltjes onmogelijk gemaakt. Als je als piepklein landje voorop wilt lopen met het verbeteren van het klimaat en het energieverbruik kost dat klauwen vol met geld en let op, Franske Timmermans is wel z’n buikje kwijt maar niet z’n streken. Maar…. we zijn ’n moppervolkje en de meesten van ons beseffen niet hoe goed we het eigenlijk hebben. Tijdens deze vakantieperiode moest je op de
meeste plaatsen lang vooraf gereserveerd hebben als je verzekerd wilde zijn van ’n leuk plekje, de vliegtuigen vanaf Eindhoven airport vlogen dagelijks in veelvoud over
m’n huis om vakantiegangers naar zonnige bestemmingen te brengen en ook de terrasjes op allerlei marktplaatsen en haventjes zaten dikwijls zo vol dat je gewoon ’n poosje moest wachten totdat er ’n paar stoelen vrij kwamen. Na een voorspoedige reis arriveerden we om 8.45 uur op bij onze steekplaats en nadat we snel onze laarzen aangetrokken hadden konden we over de dijk klauteren. Er waren enkele liefhebbers meer aan het steken en het water had zich ver teruggetrokken. Aan de talrijke plekken waar eventjes begonnen was met graven was het ons al snel duidelijk dat het moeilijk was om wat mooie pieren in de emmer te krijgen. Ook wij ondervonden dit, de piertjes waren veel kleiner dan anders en ook voor ons als ervaren aasstekers was het ’n poos zoeken naar het juiste plekje. Toch hadden we na ’n half uurtje ’n stekje waar het aas van redelijk formaat was en na zo’n 21⁄2 uurtje bejaardengym hadden we ruim 2 kg. aas bij elkaar gespit. Voor sommigen lijkt dit veel maar we weten dat er in plaats van vis ook een groot leger van krabben en
grondeltjes aanwezig is die maar al te graag snoepen van wat vers gestoken piertjes.Het was even dubben naar welke vis stek we zouden gaan maar m’n maatje gaf duidelijk z’n z’n voorkeur aan en zo geschiede!! Om 13.15 arriveerden we op onze stek waar gelukkig nog niemand aanwezig was. Met z’n drietjes is het eventueel nog mogelijk om te vissen zonder telkenmale in elkaars lijnen verward te raken. Terwijl we nog bezig waren om onze hengelspullen te installeren kwam er al ’n derde visser bij dus we waren precies op tijd. Het zonnetje deed uitermate goed z’n best, een T-shirtje en Sjakie stond zelfs in ’n mum van tijd in z’n hemd, bijna geen wind en ’n lekker koel biertje, wat wil ’n mens nog meer??? Ja dat is niet moeilijk natuurlijk, rammels op de toppen en ook dit liet niet lang op zich wachten. Terwijl op veel stekken de krab zich meestal meteen meldt zijn het hier grondeltjes die zich massaal op het aas storten. In ’n mum van tijd hadden we enkele van deze mormels op het droge getakeld en terwijl ik er eentje bij z’n lurven had ter grootte van ’n panharing ging Sjakie toch efkes zo’n mini monstertje meten omdat ie dacht dat ie weer aan kop zou staan betreffende het kleinste grondeltje.

Het was heerlijk toeven aan de waterkant en het was zeker geen overbodige luxe om van tijd tot tijd onze oude knoken in te vetten met zonnebrand. Om 18.30 uur ving Sjakie dan uiteindelijk z’n eerste botje.

Hij viste met aan een stok de bekende toverstokjes en aan de andere dwarrellijntjes terwijl ikzelf beide stokken van dwarrellijnen voorzien van 2 haken aan m’n hengels had. Het was wel opletten geblazen, de beroepsvaart maar ook de kleine motorbootjes vinden het blijkbaar prettig om (terwijl ze goed zien dat er vissers staan te hengelen) om zo’n 30 meter vanaf de kade voorbij te varen terwijl er aan de andere zijde meer dan 200 meter vrije doorgang is. Dit grapje koste mijn maatje zeker ’n viertal onderlijnen en meters hoofdlijn. Terwijl Sjakie redelijk materiaalverlies dat door kapot gevaren lijnen zat ik met regelmaat vast, loodlifters eraan, het maakte niet uit, door de stroming werden m’n lijnen naar ’n gebied gevoerd waar blijkbaar nogal wat obstakels zaten. Door de beperkte ruimte is het daar helaas ook niet mogelijk om wat meters te verkassen dus…. niet te lang laten liggen. M’n makker kreeg ’n prachtige rammel en kon enkele minuutjes later ’n baars op het droge takelen.

Terwijl ik met m’n mobieltje zat te spelen stuiterde m’n hengel bijna uit z’n steun en terwijl ik meteen op m’n stok dook voelde ik dat iets groots aan het einde van m’n lijn zat te bonken. Helaas stond mijn slip ’n beetje open en je raad het al, het beest aan de andere kant zag mogelijkheid om zich vast te zetten op de bodem met als gevolg, de zoveelste lijnbreuk was ’n feit. Ik baalde als ’n stekker, waarschijnlijk ’n prachtige baars of ’n knoert van ’n tong. Ook had ik inmiddels allang m’n twijfels over de WFT- lijn met ’n dikte van 0.18 mm en ’n trekkracht van 22kg. Natuurlijk slijt de lijn en komen er zwakke plekken in als je veelvuldig vist op stekken met veel stenen. Het
zij zo, bij m’n volgende visserij zit er zeker en vast nieuwe gevlochten lijn op m’n spoelen. Ondertussen begon het stillaan te schemeren en terwijl bleek dat de
buurman Sjakie gevangen had, gelukkig kon dit zonder materiaalverlies opgelost worden. Zoals gezegd, ’n prima stek voor maximaal een tot twee personen. Inmiddels begon het al wat te schemeren en waren we natuurlijkvol heel erg benieuwd wat de vangsten in het donker op zouden gaan leveren. Volgens kenners vang je tong en/of baars immers in het donker en bij voorkeur met zagertjes als aas. M’n maatje had inmiddels al verschillende botjes en ’n baars gevangen terwijl ik met regelmaat bezig was met het aanzetten van nieuwe onderlijnen totdat ik rond 19.45

uur toch ook weer ’n leuke rammel kreeg en even later had ik ’n knoert van ’n bot in m’n handen.

Vlak erna begon de hengel van m’n maatje te stuiteren en ditmaal was er weer ’n baars de Sjaak, deze was aanzienlijk groter dan het 1e exemplaar.

Zo’n 10 minuutjes later kreeg ik dan eindelijk de alom bekende rammel en jawel hoor de 1e tong was ’n feit.

Inmiddels was het 20.30 uur, pikdonker, dus het tongenfeest kon wat ons betrof beginnen. Het daaropvolgende uurtje ving ik er inderdaad nog drie tongen bij en kon Sjakie nog ’n mooie paling op het droge tillen.

De tong bleek m’n vriend echter niet gegund maar nadat ie ook z’n lijn met afhoudertjes verwisseld had voor dwarrellijntjes ving hij om 22.00 uur z’n eerste tong.

Vanaf die tijd bleef het helaas plotsklaps stil en leek de vis totaal verdwenen te zijn. Na met regelmaat de lijnen binnen gedraaid te hebben bleek het aas nog onaangeroerd aan de haken te zitten. Zelfs de grondels bleken van de zeebodem verdwenen te zijn en na ’n uurtje tevergeefs wachten vroeg m’n maatje tot hoe laat ik wilde blijven vissen. We besloten om rond 23.30 te stoppen, her was voor ons immers sowieso al ’n lange dag, om 6.00 uur uit het mandje en we moeten uiteraard nog de nodige kilometertjes tuffen
voor we weer thuis waren. Nadat we tevergeefs bleven wachten op de aanbeet van ’n mooie tong begonnen we om 23.15 uur toch stillekes met het opruimen van onze
visspullen. Alles bij elkaar hadden we toch weer allebei enkele maaltjes verse panvis gevangen onder het genot van ’n stralend zonneke.

Om 1.15 uur arriveerden we weer moe maar voldaan in Eersel. Beste visvrienden, ik zou zeggen, ga op pad en schrijf jullie visbelevenissen naar Fishguppy zodat we allemaal kunnen genieten van jullie belevenissen en op de hoogte blijven van het reilen en zeilen aan de waterkant.
Groetjes, Henry