Pastoor en misdienaar, volle bak, Waterweg

Beste visvrienden,

Eindelijk was het dan zover, we konden voor donderdag 30 januari ons eerste visdagje van 2020 inplannen. M’n trouwe vriend en vismaat behoefde eindelijk ’n dagje niet naar het ziekenhuis terwijl het laag tij om ons aas te kunnen steken ook voor deze dag gunstig was. De enigste spelbreker voor deze dag konden de weergoden zijn, een stevige zuidwester van 4 tot 5 Bft. en later op de middag voor 75% kans op motregen is nou niet net het weer om te gaan vissen!! Maar ja, je kunt natuurlijk niet alles op een dag perfect hebben en we stonden al zo lang te popelen om te gaan dus…..om 8.45 uur stond een breed grijnzende Sjakie op de stoep. Nadat we snel onze spullen geladen hadden tuften we goedgemutst en vol goede hoop richting de Zeeuwse kust. Onze reis verliep voorspoedig al leek her erop dat we regelmatig begeleid werden door blauwe zwaailichten, 3 keer ’n ambulance, 1 keer ’n speciale zwarte bus, een snel voorbijrazende politieauto etc. etc. Onze eerste stop was ’n locatie waar we onze voorraad zeeturf aan wilden vullen, hiermee houden we onze pieren en zagers op topkwaliteit als we gestoken hebben en de turf die we thuis hadden was op. Snel de dijk over en jawel hoor, we hadden geluk, op het strand lag ’n mooie laag van wel 2 cm. dik zodat we snel onze emmertjes konden vullen, we hadden hiervoor 6 emmertjes van 5 liter meegenomen met ’n stevige deksel want het interieur van de auto wordt niet blij van deze zwarte natte zooi. Uiteraard laat ik deze zeeturf thuis drogen zodat we als we gaan vissen er wat van mee kunnen nemen om onze pieren en zagers netjes te verpakken.

Nu snel door naar de volgende locatie om ons aas voor deze dag boven te wroeten, toen we hier arriveerden bleek er met dit straf windje weinig animo te zijn om te steken en lag het strand er stil en verlaten bij. Snel onze laarzen aan en beginnen met de nodige rug gymnastiek!! De pieren zaten diep maar waren wel mooi groot en dik, prima voor de wijting en ’n eventueel passerend gulletje. Toen ik tijdens het steken opkeek zag ik dat er op ’n tiental meters van ons ’n chinees met z’n waterpistooltje 100 % in onze richting ijverig bezig was om z’n blaasje te legen. Toen we riepen of ie ’n leuk zagertje gevangen had werd deze vraag beantwoord met ’n luide schaterlach en werd snel z’n leuterhanneske ingepakt!!! Na ’n korte babbel begon ook hij te spitten om wat pieren boven de grond te krijgen. Na zo’n 1½ uur steken hadden we zoals altijd ’n prachtige partij aas in onze emmers, dit keer hoofdzakelijk pieren. We hadden voor deze week het geld voor de sportschool weer uitgespaard en nadat we ons aas netjes verpakt hadden in kranten met turf was het de hoogste tijd om naar onze vis stek te tuffen. Het was gelukkig nog steeds droog en we kozen er ditmaal voor om naar ’n nieuwe stek, voor ons althans, in de Botlek te rijden waar we de stevige zuidwester in de rug hadden. Na wat omzwervingen wegens opgebroken wegen zette de garmin ons toch weer netjes op de uitverkoren stek, soms kan zo’n navigatiesysteem toch best wel handig zijn. Uiteraard was wegens het weer ook op deze prachtige stek, je kunt de auto vast achter je zetten en alles is mooi verhard, niemand aanwezig. Snel onze driepoten uitzetten om ons plekje te verzegelen en ’n kwartiertje later vlogen onze goed beaasde haken in het zilte sop van de Waterweg. We visten beide met clickafhouders voorzien van korte rode nylon haaklijntjes, snel te vervangen door gevlochten haaklijntjes indien krabbemans in grote getale aanwezig zou zijn. Een lijn kort bij en entje zo ver als we gooien konden om uit te vogelen waar de vis zat. Snel na onze inworp gaven korte trillende aanbeten al aan dat er wijting op onze mooie pieren verliefd geworden was en even later kon Jack z’n 1e doublet vis van dit jaar naar boven takelen.

De vis bleek ver weg te zitten wat met de stevige wind in de rug dit keer geen enkel probleem was. Met regelmaat stonden onze toppen te trillen maar de meeste wijting die gehaakt werd was ondermaats en zat zo tussen de 20 en 23 cm, allemaal terug naar hun mama dus maar ook de meeuwen lieten zich deze lekkernij goed smaken. Toen het begon te schemeren begon het helaas ook te regenen maar ja, dit was ook voorspeld. We konden indien nodig ook schuilen in de auto die vlak achter ons stond, wat ’n luxe. Na ’n mooie doorbuiger kon m’n maatje zo rond 18.00 uur ook ’n prachtig mooie schar in z’n emmer deponeren waar intussen al ’n mooi maaltje verse vis zat.

Ondertussen begon het steeds harder te regenen maar vanuit de auto, muziekske erbij de airco aan en ’n lekker biertje in m’n voorpootje konden we prima onze verlichte toppen in de gaten houden, volop genieten dus. Met het wisselen van het tij kregen we te maken met ’n ontzettende sterke stroming, waardoor aanbeten slecht te zien waren. Gelukkig was het nagenoeg gestopt met regenen en konden we met moeite de zwaar beladen lijnen met apenhaar en soms plastic zakken naar de kant gedraaid krijgen. Tijdens deze acties leek het erop dat ’n kleine gul zich aan m’n aas vergrepen had doch eenmaal op de kant bleek dit ’n pracht van ’n wijting te zijn dus…..ook ik had vis voor de pan.

Tijdens het onthaken zag ik dat er aan het lijf van deze vis ’n klein zuigaaltje bleek te hangen, het lijkt op ’n klein palinkje met ’n plat bekje, we hebben er ’n foto van gemaakt en misschien kan iemand ons vertellen wat dit is?

Terwijl we volop aan het vissen waren werden we ook op deze stek nog bezocht door twee douanebeambten die vanuit hun busje de passerende ferryboten richting Engeland in de gaten hielden. Na ’n gezellige babbel met beide heren, ze snapten niet dat wij zo ongeveer vanaf de Belgische grens naar Rotterdam kwamen om hier te gaan vissen. Nadat ik hen had uitgelegd dat er in de Brabantse bossen alleen maar everzwijnen rondrennen in plaats van dat je er zeevis kunt vangen reden ze lachend naar ’n volgende locatie om eventuele smokkelaars te bestuderen. Ondertussen leek de wind wat te gaan liggen en was het ondanks de motregen heerlijk toeven aan de waterkant. Veel ondermaatse wijting afwisselend met steenbolk vergrepen zich aan onze verse pieren.

Na ’n stevige ontknoop partij, m’n vriend had zichzelf aan de lijn, besloot hij om alvast een hengel in te pakken. Ook ik bleek wat later, nadat ik 4 wijtingen tegelijk naar boven takelde, verward te zitten in m’n eigen lijn.

We spraken af om zo rond 23.00 uur te stoppen met vissen, we moeten tenslotte nog zo’n 1½ uurtje rijden voordat we weer thuis zijn. Nadat we in het donker ook nog ’n paar botten gehaakt hadden was het inpakken geblazen. Gezamenlijk hadden we 12 mooie maatse wijtingen, 4 steenbolken, 2 scharren en 1 bot voor het thuisfront dus we mochten zeker niet mopperen. Om 1.15 uur waren we weer thuis en konden terugzien op ’n gezellig en geslaagd eerste visdagje in het nieuwe jaar. Aan al onze visvrienden zou ik zeggen; Op naar de waterkant, ze zitten er nog!!!!

Groetjes,

Henry