Spodsbjerg – April 2024

Korte vistrip naar Spodsbjerg (met weinig foto’s)

voorwoord: Met welk merk of type van shads, loodkopjes, draad, molens of hengels we de vissen in onderstaand verslag heb gevangen weet ik niet meer maar wel dat ik telkens een onderbroek van de Zeeman aan had (en wel elke dag een propere…) en dat mijn visbroeken van de Decathlon komen. Alleen met de enige echte onderbroeken van Zeeman kan je in Spodsbjerg nog mooie vis vangen 😀

Dit effe gezegd zijnde (met een ‘lichte’ vorm van Joeri-sarcasme) omdat je tegenwoordig, buiten deze site, quasi geen visverslag, website of magazine meer kan lezen zonder ‘product placement’ van één of andere ‘influencer-gladjanus’ die met een uitgestreken commercieel gezicht met veel poeha en uiterst druk pratend en gesticulerend je het één of ander product probeert aan te smeren.

ps. Lees deze voorgaande zin eerst nog maar eens vooraleer je verder leest.

Zo, het is eruit en ik kan terug slapen en vrij ademen. Hieronder vind je een verslag ZONDER product placement…..

Op dinsdagavond 15 zijn we, niet echt zonder problemen, vertrokken naar Spodsbjerg.  Het plan was om met z’n drieën met Jan z’n vierwieler te rijden maar die weigerde na alles ingeladen te hebben elke medewerking. Het bleek (later) dat de transpondersleutel (zo’n ding dat je gewoon in je zak hebt zitten en niet in het contactslot dient te steken) niet meer werkte en hierdoor weigerde de auto te starten. 

We hebben dan alles maar weer uitgeladen om daarna alle spullen terug in de auto van Jan zijn vrouw in te laden. Een geluk bij een ongeluk want dit is een Toyota Pro-Ace (shit, toch nog een merk genoemd in mijn visverslag 🙂) met veel meer plaats en ruimte om alle spullen mee te kunnen nemen. Na dit onverwachte oponthoud werd er koers gezet naar Lummen om de derde visser op te gaan halen. Dit was Benny, de jachtmaat van Jan. Hierna kon de 900 km trip naar Spodsbjerg pas echt beginnen. Tijdens deze vistrip gingen we, zoals op voorhand afgesproken, enkel op kabeljauw vissen en op de slechtste dag van de vistrip was het plan om  met de auto enkele uren te rijden om op Oostzeeharing  te gaan vissen ergens vanaf de kant in het Noorden van Denemarken.

Omstreeks 1.00h ‘s nacht reden we door een bijna lege Elbetunnel en na in totaal een viertal stops voor een plaspauze en om van chauffeur te wisselen, kwamen we uiteindelijk woensdagochtend rond 05.00h aan op de camping in Spodsbjerg. Nadat we eerst nog enkele uurtjes hadden bijgeslapen, konden we rond 10.30h naar de haven rijden om de eerste sessie te gaan vissen. Jan heeft zijn Beekman 590 ingeruild en heeft nu een mooie andere boot in de haven liggen. Hoe groot de luxe van een boot met zo’n grote dichte cabine wel is, werd enkele dagen later duidelijk.

Warm water aan boord

1. Ik hoorde net het verhaal van een hengelaar die ‘s nachts alleen in zijn auto op weg was naar Spodsbjerg. Hij stopte net voorbij Hamburg op een parking om even te gaan plassen. Na maximaal 10 minuten weg geweest te zijn kwam hij terug bij zijn auto en was zijn raam verbrijzeld en zijn rugzak met portefeuille erin gestolen. Let dus goed op op deze parkings in Duitsland en laat je auto niet onbeheerd achter.

De eerste sessie op woensdagmiddag met een zeer zacht briesje uit het zuidoosten bleek uiteindelijk de sessie met het beste weer (en de minste wind) van de hele vistrip te zijn. Vanaf de middag tot een uur of 3 konden we lekker in t-shirt staan vissen onder een stralend blauwe hemel. De vangst was niet veel bijzonder en het waren vooral  kabeljauwtjes tot een cm of 50 maar toch vooral visjes tussen de 30 en 40 cm. 

Zal de trend van deze té kleine kabeljauwtjes van de voorbije 2 tot 3  jaren zich ook weer in 2025 verder zetten? In 2023 dachten we nog dat deze kleine visjes tussen de 35 en 50cm  het jaar later wel maatse vissen zouden zijn, maar dit bleek vorig jaar al niet te kloppen. Het lijkt wel dat eens de kabeljauwtjes, eens ze rond de 50cm zijn, weg zwemmen naar andere en betere oorden en dat deze wegtrekkende vissen dan weer worden vervangen met weer kleine visjes van +/-30 cm. Waarom dit gebeurd, daar hebben we het raden naar maar er zijn wel enkele ideeën over waarom dit nu al enkele jaren zo gaat. Er zijn in de Langelandbelt trouwens al eerdere periodes geweest met het grote niets en telkens kwam er hier na enkele jaren terug verbetering in. Hopelijk is dit nu ook weer het geval.

Deze is wel heeeeeeeel klein

Heel mooi meegenomen is dat er in de kajuit van Jan  een éénpits gaskooktoestel staat met een fluitketel erop om verse koffie, een instant soepje of om wat noedels te maken. Aan het einde van de sessie op woensdagnamiddag ging de stroming er bijna helemaal uit en konden we nog enkele driftjes over het wrak van de Lysto maken (zonder veel succes) . Hierna vaarden we weer terug naar de haven en hierna met de auto (wegens de zeeeeer grote afstand tot aan de camping 🙂 ) terug naar de caravan op de camping. Jan en Benny reden nog even naar Rudkobing naar de ‘Jem &Fix’ om wat houten planken te gaan kopen om een voorraadkast te kunnen maken in de voortent. Terwijl de heren de zelfverzonnen Ikea kast aan het in elkaar schroeven waren, kon ik alvast aan het avondeten beginnen. Benny had enkele  zakjes met zelfgemaakte diepgevroren ‘everzwijn-burgers’ van thuis meegenomen van een wild zwijn dat hij zelf geschoten had en samen met wat afgebakken diepvriesfrieten en wat sla en tomaten werd het avondeten een lekkere bedoening. De moeheid nog in de benen (maar ook in de rest van het lichaam) van de rit naar Spodsbjerg van de nacht ervoor, werd het niet al te laat om te gaan slapen.

Nog een Deense asielzoeker opgevist

Donderdagochtend was het mooi zonnig weer maar de wind was ondertussen naar het noorden gedraaid en dus lag de temperatuur een stuk lager. De jassen en mutsen moesten zelfs boven gehaald worden. De Deense buurman op de camping ging mee en omdat er in de voormiddag te veel stroming zou staan om te kunnen vissen, was het plan om rond de middag te vertrekken en een sessie in de namiddag te vissen. 

Een Ikea kast valt erbij in het niets

bijna af….

De voorraadkast werd dus eerst ‘s ochtends verder afgewerkt (met nog een extra ritje naar de ‘Jem&Fix’) en rond 11.00uur was de kast klaar. Rond de middag zijn we met ons vieren naar het zuiden gevaren en op de eerste stek aangekomen, konden we vrijwel direct de eerste ietwat grotere vissen vangen. Ook de Deense buurman deed zijn duit in het zakje en kon enkele mooie vissen vangen. Ikzelf had eerst een vis van 62cm en een tijdje later ving ik er één van 70cm. Het spreekt voor zich dat deze vissen (net zoals alle andere vissen) direct na het meten terug in hun element werden gezet. Deze twee vissen bleken uiteindelijk ook de twee grootste vissen van de korte visvakantie. De voorspelling voor de stroming bleek totaal niet te kloppen en na een uurtje of wat vissen viel de stroming beetje bij beetje weg en dus werden de vangsten dus ook minder. Tegen beter weten in zijn we toch nog enkele uren blijven door vissen. Rond 17.00h waren we terug in de haven. 

De Belgische steiger

Vrijdag: Nadat we de weersvoorspelling (en vooral de windvoorspelling) op donderdagavond voor vrijdag hadden bekeken en dit een dag met een dikke 5 BFT uit Noordoost ging worden, werd beslist om alles in gereedheid te brengen om dan maar met de auto een drietal uur naar het noorden van Denemarken te gaan rijden om daar ergens van de kant wat Oostzeeharing proberen te gaan vangen. De wekker werd gezet om 3.45h en iedereen ging weer vroeg naar bed want het ging weer een kort nachtje worden. Om 3.30h was ik al wakker en kon ik alvast koffie maken en een lekker omeletje voorbereiden. Rond 4u wandelden we naar de auto op de parking van de camping en vertrokken we. Omstreeks 7u waren we op de beoogde stek en werden de werphengels snelsnel klaar gemaakt met een haringlijntje met daaronder het gekende haringloodje van 50gr. We hoefden maar éénmaal in te werpen en we hadden er gelijk 3 of 4 mooie haringen aan. Hierna had je met elke worp wel één of meerdere Oostzeeharingen en dit meestal in een mooi formaat. De grootste haringen die je hedendaags in de Grevelingen vangt, waren daar de kleinste haringen. De grootste haringen die we daar konden vangen waren net boven de 30 cm. Het haringfestijn ging zo’n anderhalf uur door tot iets voor 9u en toen werden de aantallen plotseling flink minder. Tijd om wat te eten en een koffie of cola te drinken. Daarna werd er nog tot 13.30h verder gevist maar in deze tijdspanne konden we nog maar een 30-tal haringen bijvangen. Alle haringen werden ter plekke nog uiterst snel en professioneel gevlinderd (door Jan) en hierna op en tussen meegebracht ijs in de Coleman koelbox gelegd. De allergrootste haringen werden door Benny enkel gegut en de kop eraf gehaald om zo in een pan te kunnen bakken. Hierna (rond 14.00h)  was iedereen geradbraakt door de lange dag en de hele dag staan uit te werpen en konden we de drie uur durende trip terug naar Spodsbjerg aanvangen. Eenmaal terug op de camping werden al de haringen in zakjes gestoken en door de vacuümmachine gehaald. 

Toen begon Jan te kokkerellen om zijn wereldberoemde paella te maken. Na een uurtje groenten snijden en roeren in de paellapan  konden we onze Spaanse paella-avond starten. Iedereen daarna nog een whisky als dessert en hierna was iedereen zo afgepeigerd van de lange dag en van het vissen dat iedereen rond 21.30h in bed kroop.

De wacht houden bij de paella

Zaterdag eerst lekker uitgeslapen en daarna eerst enkele Deense bekenden in Spodsbjerg een bezoekje gebracht en wat bijgepraat. We zouden kort na de middag gaan vissen. Het was een best wilde zee met een strakke Oostenwind die laat in de middag naar het zuiden zou gaan draaien. Over de vangsten kan ik heel kort zijn: Het was totaal prut. Na een uur of 4 gevist te hebben zijn we maar weer terug naar de haven gevaren. De wind draaide inderdaad naar het zuiden in de late avond.

Zondagochtend zijn we rond 8.00 uur uitgevaren en eerst terug naar de Lysto gevaren (eerder gebotst). Tijdens het varen werd het al snel duidelijk dat het dit echt geen plezierreisje ging worden en dat de rug en andere ledematen het stevig te verduren zouden krijgen. De stevige wind en de matige stroming kwamen allebei vanuit het zuiden en zorgden ervoor dat er van vissen weinig sprake was. Na iets meer dan een uurtje vissen werd het idee geopperd om alles maar al op te gaan ruimen en zo snel mogelijk in de middag terug naar huis te vertrekken en dit in plaats van pas zondagochtend te vertrekken. De boot werd opgeruimd en gepoetst. Hetzelfde werd er aan de caravan gedaan en uiteindelijk konden we rond 12.30h terug naar huis vertrekken. De gebruikelijke file aan de Elbetunnel en enkele files aan de wegenwerken later was ik rond 23.00h terug thuis.

De volgende vistrip gaat terug naar het hoge Noorden. Eind mei gaan we weer een week Skjervoy en omstreken onveilig maken. Hiervan volgt zeker later ook nog een verslag.

Vang ze,   Joeri (Team Somnium)