Aan de Keerring met Richard

Maandag en dinsdag had ik vrijaf genomen en besloten om op een van deze dagen samen met Richard een hengeltje uit te werpen met mijn bootje. De berichten aan het Westgat zijn heel goed, maar de hoofdmoot is schar en we spreken af, om maar weer voor de keerring te gaan liggen, omdat je dan meer kans op een variatie in vis maakt, wat wij leuker vinden. Mooie scharren vang je hier ook, maar niet zoveel!

Net na de middag is Richard bij mij, om mij op te halen en een goed uur later liggen we in de sluis en 5 minuten later liggen we op de plaats van bestemming, dat maakt het vissen hier zo leuk, haast geen brandstof verbruik en meer vistijd. We zijn snel onder het genot van een koude versnapering aan het vissen en alle toppen staan voorspoedig te rammelen. Richard vangt als eerste een schar, die mee mag, we hanteren vandaag 28 cm voor schar, omdat we er anders veel te veel moeten mee nemen. Het gaat vanaf begin eigenlijk goed, regelmatig een vis, soms een doublet.

Al snel zitten er een aantal forse scharren, van tegen de 30 cm, of meer in de bak, maar de meeste gaan retour. Dan een snoeiharde tik op Richard zijn hengel en even later weer en als hij aan het draaien is, zegt hij, nou dat voelt goed aan en de lijn loopt langzaam richting onder de boot en motor en het bonken van gul ontbreekt en als hij bovenkomt zijn we beiden erg verrast!

Wat een dikke najaars tong, echt niet normaal, hij blijft net onder de 43 cm, dus geen record voor Richard, maar wat is hij er blij mee en dat steekt hij niet onder stoelen en banken!

Natuurlijk ben ik ook erg blij voor hem. Net voor hoogwater mindert de stroming en even komt de gul los. Ik vang een kleintje in doublet met een schar.

Richard doet het niet voor minder en vangt een maatse gul.

Ook de wijting begint tegen hoogwater los te komen.

Sommige zijn aan de maat, maar de meeste juist eronder, dus de meeuwen hebben geluk en de steenbolk die retour gaat wordt afgewisseld met af en toe een smakelijke wijting, die de meeuwen in een keer op schrokken, ongelooflijk.

Richard vangt misschien nog wel de meeste vis, maar hij wil niet elke keer met zo maar een vis op de foto, het moet wel wat bijzonders zijn voor hem, waar ik natuurlijk ook wel respect voor heb.

Als ik na de kentering weer eens beet heb, gaat hij lekker zwaar en er zit een erg grote schar in doublet met een halfwas hoofdkrab aan, vandaar zo zwaar.

Dan zeg ik tegen richard, dat ik even een pauze inlas om een boterhammetje te eten en een bakje koffie te doen, ik zal maar even wachten zegt hij en wijst naar mijn rechter hengel, die staat te dansen, niet normaal meer en als ik ga draaien roep ik, gul en dat is nu het mooie van vissen, de verrassingen, het is weer een gevlekt glad haaitje en hij springt toch uit het water, niet normaal, lijkt wel een vliegende vis, ik denk dat hij is geschrokken, van mijn zonnebril, maar Richard weet hem te scheppen, hij is niet groot, maar het is er weer eentje!

Als ik hem terug zet, gaat hij er als een speer van door.

Dat doet me een iedere keer weer zo goed, om zo’n vis de vrijheid terug te geven, niet normaal meer, foei voor de vissers die ze meenemen!

Onze korte vissessie zit er weer bijna op, als de gierende stroming van afgaand water er weer inkomt en als we gaan opruimen, zit er bij mij nog een mooie wijting aan.

Bij Richard gaat hij erg zwaar en hij voelt ook vis en aan de onderste haak zit een wijtinkje en de middelste heeft een gigantische hoofdkarb eraan, niet normaal, maar met het op tillen pleurt hij eraf en aan de bovenste haak zit een steenbolkje. Omdat het laatste draai was wil hij op de foto.

Snel liggen we weer voor de sluis, achter een zeilboot met een wel heel hoge mast en we moeten een tijdje wachten, voor de sluis opengaat en ik vertel Richard de verhalen van de jaren 80 met mijn toen vaste vismaat Frans Stok uit Hoogerheide, van de vele paling, zeebaars en tong die we toen met mijn boot vingen en op dat moment gaat de sluis open en de zeilboot vaart er voor ons in en de schipper vraagt aan ons of de mast onder de brug doorgaat, maar ik versta hem niet goed en zeg ja, dus hij vaart door en dat gaat niet goed, het bovenste windmolentje op de mast, staat nu een halve meter lager.

Tja dat kan gebeuren en op dat moment hoor ik roepen, Hé Peter en het is ongeloofllijk, op de boot naast ons(De gele roompot) staat mijn oude vismaat Frans Stok en hij vertelt gelijk tegen zijn maten over onze vangsten van vroeger.

Is dat jou boot vraagt hij, ik dacht dat jij een andere had? Als de sluis open gaat laat ik trots als een pauw nog eens de kunsten van mijn Drago zien aan Frans, door met een spuit gas richting mijn ligplaats te varen.

Aan de steiger maken we(Richard)de boot weer grondig schoon, zodat hij weer blinkt als een spiegel!

Ja jongens, als je zulk een weer hebt, mag je in je handen klappen, als je een eigen boot hebt. Richard en ik hebben weer ongelooflijk genoten van het vissen en alles wat er rond zit en we hebben erg leuk gevangen, vandaag, geen 80 vissen de man, maar toch wel een leuke kluts.

Zaterdag met collega Wil verhagen de zee op, misschien deze maal eens wat verder, kreeg een leuke tip van Frans Stok over grote Wijtingen en een enkele gul en tong, dus ook variatie!