Henry en Jack, op jacht naar Tong

Beste Visvrienden,
Nadat ik het verslag van Martijn had gelezen over zijn nachtelijke visbelevenissen aan de waterweg begon het bij mij, ook al waren de slibtongetjes aan de kleine kant, weer volop te jeuken. Zowel
vanaf het strand als vanaf de kant zijn de zoute visvangsten over het algemeen helaas nog bedroevend slecht maar het is zoals iedereen altijd zegt: Niet geschoten is altijd mis !!! Omdat volgens “kenners” de tong, de baars maar ook de paling het best te vangen is in de nachtelijke oftewel de donkere uurtjes wilden wij dit ook wel ‘ns gaan proberen. Bij ons laatste visavontuur hadden we ongeveer 3 kg. mooie pieren aan de krabben gevoerd , deze in grote getale aanwezige hongerige beestjes zijn sneller bij het aas dan de vis, gelukkig hielden we van deze grote hoeveelheid aas allebei toch nog ’n paar maaltjes bot over. Om ons visdagje ’n bietje betaalbaar te houden, zo’n 400 km. tuffen met de huidige brandstofprijzen is al gene kattepis, steken we zolang als we dit nog kunnen, principieel zelf ons aas. We proberen , omdat we op onze visdag sowieso al 4 uurtjes in de auto zitten, zoveel mogelijk van deze dag daadwerkelijk te vissen dus meestal zijn deze dagjes voor
ons als oudjes fantastisch om te doen maar natuurlijk zijn we ook blij als we na zo’n lange dag weer in ons mandje liggen. Omdat we toch wilden proberen om ’n keertje wat langer in de “donkere”
uurtjes te kunnen hengelen besloten we om ’n visdagje in te plannen waarop we niet ’s morgens al in alle vroegte behoefden te vertrekken en ons aas pas rond het middaguur konden steken. Dinsdag 20 juli bleek ’n dag te worden met mooi weer, weinig wind en ’n tij waarop dit alles gunstig zou zijn. Om klokslag 10,15 uur stond m’n trouwe vriend en vismaat Sjakie op de stoep, ’n kwartierke te vroeg maar ook hij kon niet wachten om naar ’t Zeeuwse land te vertrekken. Het was rustig op de weg en Sjakie hielt het gaspedaal ingedrukt op de Max Verstappen stand. Uiteraard, zoals altijd, hadden we genoeg te kletsen terwijl we om toerbeurt meelalden met Hollandse Gouwe Ouwe krakers. In mijn jeugd, helaas al weer efkes geleden, was ook mijn grote hobby het vissen op snoekbaars met toentertijd nog zelf gevangen levende aasvisjes en ook was ik vroeg avond al bezig met het afstruinen van beekjes en sloten om wat paling bij elkaar te stropen wat ook soms gepaard ging met het strikken zetten om ’n konijntje in de pot te krijgen. Helaas zijn deze dingen op de dag van vandaag streng verboden maar niet alleen voor de jongeren, ook ik doe soms graag dingen die in ons doorgedraaide landje verboden zijn. Nu her en der toch weer redelijk paling gevangen wordt had ik vernomen “Visserslatijn ????”dat deze gladjanussen ook in zout water uitermate goed te vangen zijn met gewone regenwormen die in m’n eigen gazonnetje zitten. Na verschillende pogingen, ook in compost en mesthopen, ook bij vrienden en kennissen, bleek dat door de grote droogte deze niet aanwezig waren. Via ’n goede tip van ’n kennis kwam ik bij ’n wormenkweker in onze regio terecht en nadat ik hem verteld had over mijn experiment om met regenwormen in het zoute op palingjacht te gaan gaf hij me spontaan ’n handjevol mooie regenwormen mee. Om klokslag 12.00 uur arriveerden we op onze steeklocatie en na 2 uurtjes bejaardengym hadden we weer zo’n 3 kg. prachtige pieren in onze emmer. De hoogste tijd om af te reizen naar onze geplande vis stek, ditmaal sowieso niet naar het Scheur omdat we daar tijdens onze laatste sessie bijna 3 kg. aas aan het krabbenleger gevoerd hadden. Uiteraard zijn we wel ’n bietje bedacht op deze aasdieven vandaar dat we voor de zekerheid ook ruimschoots aas steken. Toen we in de buurt van onze stek waren werden we verrast door ’n wegomlegging maar waar is dat tegenwoordig eigenlijk niet? Ons navigatiesysteem bracht geen uitweg en na zo’20 minuutjes rond getuft te hebben vroegen we om raad aan ’n passerende fietser. Om 15.30 uur kwamen we toch op de locatie waar we heen wilden. Erwas niemand aanwezig en nadat we snel onze hengels in gereedheid brachten kon de sport beginnen. Het was laag water en terwijl ik allebei m’n hengels had voorzien van dwarrellijnen koos

m’n vriend ervoor om te vissen met een lijn met dwarrels en de andere met de bekende toverstokjes. Sjakie z’n begin was slecht, binnen ’n kwartier werd z’n lijn kapot gevaren door ’n schipper die het nodig vond om bijna tegen de kant te varen terwijl er aan de andere zijde nog ’n zee van ruimte was. Snel wederom ’n nieuwe onderlijn en lood en wachten op wat komen ging. Het weer
was voortreffelijk, m’n lekker zonnetje en niet al te veel wind zijdeling. Van deze stek wisten we dat ons visdagje hier altijd begon met het vangen van grondeltjes die hier de krabben blijkbaar overheersen. Ook nu was het meteen na de inworp al voorzichtige kleine tikjes op de toppen die de aanwezigheid van deze kleine monstertjes verraden. De eerste vis die Sjakie op het droge takelde
was dan ook ’n grondeltje, zo klein van formaat dat we deze toch even op de meetlat legden om de juiste maat te registreren.

Fishguppy Peter had voor dit jaar immers ook ’n prijsje voor de kleinste
grondel beschikbaar gesteld, met z’n 9,5 cm zal dit beestje waarschijnlijk geen winnaar worden maar
toch. Onze vangst bestond voornamelijk uit grondeltjes en krabben maar met ’n stalend zonnetje en
’n koel pintje was het zoals gewoonlijk heerlijk toeven aan de waterkant. Doubletten van grondels
waren geen uitzondering maar we waren natuurlijk ontzettend nieuwsgierig naar wat de avond en
de donkere uurtjes teweeg zouden brengen.

Er stond een mooie stroming, die we bij onze laatste
sessie helemaal niet hadden, dus niets kon weerstaan om toe te happen op onze prachtige pieren.
M’n makker ving samen met ’n grondel dan toch eindelijk z’n eerste botje vergezeld van ’n grondel.

Efkes daarna kreeg ik ook ’n leuke aanbeet en kon ook ’n bot op het droge takelen.

Vrijwel meteen
daarop kreeg ik ’n beet die verdacht veel op ’n tongetje leek doch toen ik de lijn indraaide bleek dit
wat anders te zijn. Een mooie dikke voorn was de pineut die na ’n foto uiteraard meteen weer
zwemles kreeg.

Nu door de vangst van de voorn het water niet echt zout bleek te zijn was het
natuurlijk ook de hoogste tijd om mijn experiment met de zoete regenwormen uit te gaan proberen.
Na wat gefrot kreeg ik ’n mooi trosje van deze vrolijk kronkelende diertjes op m’n haak en volgens
mij was het voor ’n paling bijna onmogelijk om deze smakelijke hap voorbij te zwemmen. Met ’n
sierlijke boog wierp ik de regenwormen niet al te ver uit de kant met de hoop om ’n gladjanus te
kunnen strikken. Na zo’n 5 minuutjes was ik wel nieuwsgierig hoe dit aas eruit zou zien. Na het
binnen draaien bleken de beestjes allemaal morsdood te zijn en kleurden ze in plaats van mooi roze
wat wittig. Meteen wederom ’n poging proberen onder het motto, niet geschoten is altijd mis.
Inmiddels was het al 21.15uur en hadden we grondeltjes, krabben en bot gevangen maar niet de vis
waar we eigenlijk voor kwamen. Terwijl ik bezig was om weer ’n mooi trosje regenwormen levendig
op de haak te krijgen zag vanuit m’n ooghoek dan toch de bekende aanbeet. Vol goede hoop draaide
ik de redelijk zware beet richting landinwaarts en jawel hoor, de 1 e mooie maatse tong van dit jaar
was ’n feit.

Terwijl Sjakie ’n fotootje maakte kwam er ook op een van zijn stokken ’n leuke rammel en
ook m’n maatje ving z’n 1 e tong van dit jaar.

Zou het dan toch gaan beginnen??? Nu er flink stroming
was ontstond natuurlijk ook meer mogelijkheid dat je in de war kwam met je eigen lijn of die van je
makker. Het duurde dan ook niet lang of ik hoorde Sjakie binnensmonds mompelen, hij had zichzelf
gevangen. Nadat we gezamenlijk de warboel wat ontrafeld hadden, gelukkig viel er nog ’t een en
ander te redden, bleek er tijdens het binnen draaien van een van m’n lijnen wederom ’n leuke tong
aan de haak te zitten.

Inmiddels was het ook 23.00 uur geworden en dus echt donker dus we zaten
vol goede hoop te wachten op de tong en/of ’n mooie baars. Terwijl ik met regelmaat bezig was met
m’n regenwormen vin g Sjakie met ’n mooie zoute pier ’n prachtige paling. Terwijl bij mij de beet er
helemaal uit was en ik twee vastzitters achter ’n rand of iets dergelijks had gehad ving m’n makker
nog twee mooie dikke botten.

Inmiddels begonnen we aan onze laatste pakken aas en terwijl het
steeds later werd kregen we steeds minder aanbeten, de tong bleek helemaal afwezig te zijn. Om
00,15 uur vonden we het welletjes en nadat we snel onze spullen ingepakt hadden begonnen we

weer aan onze thuisreis. Om 2,15 uur arriveerden we, dit keer zonder omleiding en files weer veilig
in Eersel. Onze gezamenlijke buit voor de pan was 8 botten en 3 tongen. Ook mijn gevangen botten
waren in de emmer van Sjakie beland maar ik was ook dik tevreden met twee tongen. Ondanks dat
we, nu in het donker en ook met de portie regenwormen en ’n mooie stroming, niet de vis gevangen
hadden waar we eigenlijk voor gingen konden we toch moe maar tevreden terugzien op ’n mooie
visdag. Als onze gezondheid en de weergoden ons goed gezind blijven zal het waarschijnlijk ook niet
lang gaan duren totdat we weer ’n nieuwe poging gaan wagen. Aan al onze visvrienden zou ik
zeggen; Veel plezier aan de waterkant en……..VANG ZE!!!!!
Groetjes, Henry