Spodsbjerg – juli 2025

De tweede vistrip naar Spodsbjerg dit jaar 2025 was begin juli gepland. Iedereen die het vissen daar wat een beetje volgt, weet dat het daar een ‘ietsje minder’ (wat een enorm understatement) is dan enkele jaren geleden. De mooie kabeljauw die je er tot voor enkele jaren geleden kon vangen is er niet meer (waar is die trouwens gebleven, die kunnen niet plots allemaal op 1 jaar  in een net gezwommen zijn) en de platvis die je vangt wordt ook al verscheidene jaren elk jaar enkele centimeters kleiner.

Maar…………Het is vakantie en we gaan vissen met de moaten (dialect voor vrienden)  en de vangst doet er dan eigenlijk helemaal niet toe. (maar af en toe een mooie vis vangen is eigenlijk toch wel het doel om te gaan vissen).

We wisten waar we aan gingen beginnen en wat ons waarschijnlijk te wachten stond.

Op woensdagavond 2 juli, rond 20.00h met de auto en boot (Beekman 540 fish cabin) van mijn naamgenoot naar Spodsbjerg vertrokken om een 10-tal dagen te gaan vissen. Onderweg werd het doel /target gezet om te proberen elks een kabeljauw van 75cm + te vangen. Een doel dat enkele jaren geleden nog niet al te lang zou duren om te halen maar hedendaags is dit al een bijna onmogelijke uitdaging.

Onderweg geen problemen gehad, buiten enkele stevige onweders en net na 7.00h ’s ochtends stonden we voor de deur van ons huisje (vlakbij de supermarkt).

Snel werd ieder zijn bed opgemaakt en daarna werd er een broodnodig ’tukkie’ gedaan. Nadat we enkele uurtjes later bijgeslapen waren, werd er eerst de volle 25m naar de supermarkt gewandeld om de eerste inkopen (en vooral vers brood) te gaan scoren en daarna lekker te ontbijten.

Bij het binnenrijden van Spodsbjerg om 7.00h was het nog bewolkt, dampig en regenachting geweest maar na ons dutje was het stralend weer met een lichte bries uit de westen.

Het huisje werd verder ingericht en de boot, die nog voor het huis stond, werd leeggemaakt en klaargezet om later op de dag te traileren. Bij een wandeling naar de haven, kwamen we per toeval Jens de havenmeester tegen en hierdoor wisten we het nummer v.d. bootplek dewelke we hadden gehuurd.

De boot werd in de late middag getrailerd en hierna konden we effe buiten de haven  de Suzuki-bb-motor effe wat toeren laten maken en zien of de boot toch niet lek was. Hierna terug de haven ingevaren en de box voor de boot klaargemaakt met de katrollen aan de achterzijde en de trossen aan de voorzijde.

De rest van de donderdag waren we nog té brak van de reis en werd er vooral niet al té veel gedaan en vooral veel gelummeld. Vrijdagochtend lekker lang uitgeslapen en daarna uiterst traag en rustig (dit was vroeger wel wat anders toen er nog kabeljauw rond zwom) alle spullen klaargemaakt voor de eerste vissessie.  Eenmaal op het water werd er een stuk achter de gele paal een eerste keer een shadje te water gelaten. Na al die jaren blijft mijn favoriet nog steeds de Merthiolate (ofte Japans rood) Culprit. De originele zijn al jaren niet meer te krijgen in Europa maar voor alles is een oplossing. We vissen trouwens nog steeds met de enige echte originele.

De eerste kabeljauwtjes kwamen boven en dit in het format waar je het de laatste jaren mee moet doen. Na enkele driften en wat ‘viszoekend’ op de elektronica rondvarend, koersten we meer naar net zuiden. Iets dieper richting de groene paal (op 41m diepte ) ving ik nog steeds kleine visjes daar waar deze vroeger snel tot voedsel voor de grote kabeljauwen zouden gediend hebben.

Uiteindelijk enkele kilometers voorbij de groene paal tot aan de ‘stenenplek’ gevaren en daar vingen we bij de eerste drift al gelijk 3 kabeljauwen die 65cm ‘groot’ waren. Uiteraard werden deze na een foto teruggezet maar toen dachten we even dat ons doel (75cm +) toch misschien wel realiseerbaar kon worden.

Even snel dat we op de eerst drift al 3 kabeljauwen konden vangen, was het kort daarna ook weer over-en-uit en na nog enkele uren vruchteloos verder gevist te hebben zijn we halfweg de namiddag terug naar de haven gevaren waar een lekkere ‘Risted hotdog’ van het Ibi kraam per toeval onze richting uit kwam waaien.

Op zaterdag kon er met een stormwind uit het Westen niet gevist worden.

Zelfs de ‘dame met de blauwe Mercedes’ in de haven zit in een recessie met de weinige vissers die nog naar Spodsbjerg komen.

Dit verhaaltje van ‘de dame met de blauwe Mercedes’ op de Parking van de haven is nog niet bij iedereen bekend maar sommigen  zullen wel weten wat ik hier mee bedoel………Op algemene aanvraag wil ik dit later wel eens uitleggen.

De dagen erna was het eigenlijk niet al te best met de visvangst en enkele keren werd er ook een tijdje onder de kant op platvis gevist met de ‘witte rokjes’. De aantallen vielen niet erg tegen maar het formaat van de pladijs (of schol zoals men in Nederland zegt) was steeds 29 of 30cm. Nu is dit wel boven de minimummaat maar eigenlijk is dit net té klein om mee te nemen. Een grotere vingen we niet maar af en toe wel nog een kleinere.

Op maandag en dinsdag zijn we zijn tot ongeveer  5km voorbij de groene ton in het zuiden aan het zoeken en vissen geweest (en dan ben je bijna ter hoogte van Bagenkop) maar ook hier was er niets te vangen wat het vermelden waard is.

Op woensdag was het plan om naar het noorden te gaan maar na enkele kilometers en steeds groter wordende golven (stevige wind uit het NW) zijn we richting het vuurtorentje gevaren om aldaar op platvis te gaan.

De eerste drift was het vooral groen en wier en daardoor een stuk meer naar het noorden, richting de drie windmolens gevaren. Hier lag er beduidend minder vuil op de bodem maar het duurde hier wel heeeeeel erg lang om een visje gevangen te krijgen. Uiteindelijk na een uur ving ik het eerste scholletje van 34cm en dit was  ook de enige en grootste schol van de trip. Door de golven, de wind en het ‘gehotsebots’ van de boot was ik een beetje groen aan het worden en daardoor maar terug onder het kantje naar de veilige haven gevaren.

Tot voor enkele jaren, toen er nog voldoende kabeljauw rondzwom, zouden we elke dag om 4.00h de wekker zetten om te gaan vissen maar dit is hedendaags niet meer nodig. Er kon elke dag uitgeslapen worden wat best zalig is en we zijn nooit beter uitgerust terug naar huis gereden na een visvakantie.

Op donderdagochtend was Jan, die naast ons in de haven ligt, al vroeger samen met zijn kleinkinderen vertrokken naar het zuiden met het doel om makreel te gaan vangen. Toen wij enkele kilometers voorbij de Groene paal met onze shads begonnen was er weer weinig animo. Toen het eenmaal wat dieper werd, was er toch wel wat animo op de dieptemeter te zien.

Uiteindelijk bleek dit (helaas) makreel te zijn en de eerste liet zich verleiden om in mijn Culpritje te happen. Hierna werden de klassieke Aliexpress makreelpluimen (Sabiki’s) gemonteerd en de eerste makrelen kwamen per 2 en 3 aan boord.  Jan werd al snel opgebeld met de vraag hoe het bij hem ging enkele kilometers meer naar het Zuiden maar zij hadden nog geen enkele makreel  gevangen.  Het duurde dus niet lang voor Jan bij ons kwam liggen. De makrelen zaten vooral in het diepere stuk van de geul en waren mooi van formaat. Het formaat van de makreel was tussen de 35 en 44cm en dit zijn dan toch makrelen die je hier op onze Noordzee al jaren niet meer vind.(toch zeker de makrelen boven de 40cm)

Ook Jan en zijn  kleinkinderen vingen onder groot jolijt de nodige makrelen.

Omdat het onze laatste visdag was, werden al onze makrelen aan Jan gegeven. Op de terugweg toch nog even in de diepste put net voorbij de Groen paal gevist op 55m diepte en ook daar kwamen er kabeljauwtjes naar boven van 40cm en kleiner.

Eenmaal terug in de haven kon de grote opkuis beginnen omdat we tijdens de vissessie hadden beslist om reeds in de vroege avond terug naar huis te vertrekken. De boot werd getrailerd en aan het huisje gezet. Alles werd ingeladen en klaar gemaakt voor vertrek en uiteindelijk konden we net na 18.00h naar huis vertrekken.

Zonder één file onderweg was ik uiteindelijk rond 5u ’s ochtends terug thuis.

Begin augustus ga ik met mijn vrouw, kinderen en de hond voor twee weken terug naar Spodsbjerg op vakantie (en mijn Beekman 540 gaat ook weer mee). Dit was tot voor enkele jaren dé topperiode om grote zomerkabeljauw te vangen maar als je wat realistisch bent, gaat dit ook dit jaar weer niet gebeuren.

Komt dit ooit nog terug goed daar zal nog enkele jaren een vraag blijven.

Tot later en vang ze…….

Joeri  (Team Somnium)