Henry en Jack, vissen aan ’t Scheur

Nadat we vorige week sinds lange tijd de waterkant weer opgezocht hadden zijn we weer helemaal besmet met het visvirus. Mede door de mooie vangst maar natuurlijk ook de reuk van het zilte en het genieten van passerende schepen waren we vast besloten om zo snel mogelijk weer ’n visdagje in te plannen.Maandag 28 april, om 10.15 uur laag water en net als de vorige keer een dag voor springtij en natuurlijk ook heel voornaam, prachtige weersvooruitzichten. Maandag is echter de tafeltennis dag van Sjakie en dit zou dan al de 3e keer zijn dat ie hieraan niet kon meedoen en met fietstochtjes, verjaardagen  de KBO etc. etc. heeft m’n maatje best ’n druk leventje.

Maar je moet natuurlijk keuzes maken in het leven en vissen staat bij m’n vriend op ’n hoog peil dus…..ruim ’n kwartier voor de afgesproken tijd arriveerde hij bij mijn huisadres. Het zou inderdaad een zonovergoten dag worden met weinig wind dus we hadden er allebei ontzettend veel zin in.

Onderweg, zoals altijd, meer dan genoeg gespreksstof, meestal zijn we dan ook veel te snel bij onze steeklocatie in Zierikzee. De laatste 2 weken was er weer van alles gebeurt, Trump zet met z’n
chaotische uitspraken en wetgevingen niet alleen Amerika maar heel de wereld op z’n kop en alhoewel het Pasen is gaat Vladimir onverminderd door met het bombarderen van onschuldige burgers. De paus is met Pasen helaas overleden en tijdens zijn uitvaart vierden wij met volle teugen Koningsdag. De terrasjes op de marktpleintjes veelal met mooi met oranje versierde vlaggetjes zaten overal tjokvol. Kinderen probeerden op de talrijke vrijmarkten hun nog bijna nieuwe en soms zelfs ongebruikte speelgoed voor ’n habbekrats te verkopen, maar het voornaamste is dat er overal gezelligheid heerste. Het is nu efkes wachten op de nieuwe christelijke leider en alhoewel ik katholiek ben opgevoed zie ik in plaats van hun witte rook uit deschoorsteen liever de rook uit m’n rook ton.

Ja over onze politiek ben ik natuurlijk snel uitgeluld want onze regering voert helemaal niets uit. Zeurpietertje Omtzigt heeft, net als de Paus, er de brui aan gegeven en is er eindelijk zelf van overtuigd dat ie als politieke aanvoerder ongeschikt is. Uiteraard heeft de brave borst tijdens zijn politieke carrière ook veel goede dingen gedaan waardoor zijn partij immers hoge ogen gooide bij de verkiezingen maar knopen doorhakken was niet zijn sterkste kant. Inmiddels zit heel ons land op slot, door het stikstofprobleem en de vele regeltjes en wetjes kan er niets ondernomen worden en worden eventuele oplossingen  steeds maar weer opgeschoven.

Na een voorspoedige reis arriveerden we bij onze steek locatie en toen we de dijk overklauterden zagen we dat het water ontzettend ver af was.  Heel inde verte was al iemand ook ijverig bezig om aas te steken, waarschijnlijk zagertjes. Het was even zoeken naar ’n plekje waar de pieren zaten en ook nu was moeilijk om ’n geul te spitten door het overvloedige water dat nog op het strand aanwezig was. Het zonnetje deed al goed z’n best en ondanks dat ik alleen ’n T shirt aanhad begonnen na ’n uurtje spitten de zweetdruppels al over m’n voorfront te lopen.  Na zo’n kleine 2 uurtjes fitnessgym te hebben gedaan hadden we ruim 2 kg. prachtige pieren in onze emmer en dit was ruim voldoende om er een mooie visdag van te kunnen maken, ook de man die heel ver van on stond te steken gaf er de brui aan en kwam nog efkes  ’n praatje met ons maken. Hij had ’n eigen boot, was inderdaad op jacht naar zagers, doch in de tijd dat wij 2 kg. pieren hadden gestoken had hij slecht 3 grote zagers weten te verzamelen, dit geeft aan dat het momenteel niet lonend is om zagertjes gaan te steken. Nadat we ons aas netjes hadden verpakt tuften we in ijltempo naar onze vis stek. Twee weekjes geleden hadden we leuk vis gevangen aan het Scheur dus we besloten om ook vandaag  wederom op deze plaats te gaan hengelen. Bij aankomst om 12.30 uur bleek hier niemand aanwezig te zijn dus liepen we helemaal door tot achter, het plekje dat toen bezet was door ’n andere visser. Het water stond ontzettend laag,  Sjakie kon mooi via ’n trapje de weg tussen de stenen op ’n veilige manier naar beneden bereiken en ik kon vanaf de stalen pijp ook prima gooien zonder m’n nek te breken op de gladde stenen.

Om 12.45  uur kregen onze pieren zwemles en was het wachten op wat er zou gaan gebeuren. M’n maatje viste met een lijn met afhouders en z’n andere hengel was voorzien van dwarrellijntjes. Ikzelf besloot om allebei m’n stokken te voorzien van wapperlijnen, de grote boei gaf aan dat er weinig tot geen stroming stond dus in plaats van ankerlood begonnen we beiden met druppellood van 160 gram.  Na z’n kwartiertje kreeg ik wat lichte tikjes op m’n top en nadat ik maneuvrerend op de stalen buis de lijn binnen draaidebleek de eerste vangst van vandaag  ’n krab te zijn,  hopelijk was dit geenslecht voorteken.

Ook bij m’n maatje bleken na wat lichte tikjes op de toppen de krabben onze pieren overheerlijk te vinden. En inderdaad, de familie krabbemans bleek ook te willen genieten van ’n heerlijk paasdiner en nadat we onze lijnen om de 7-8  minuten binnen draaiden waren de haken helemaal schoon gevreten. Inmiddels was het zo warm geworden dat onze T-shirts plakkerig begonnen te worden en we deze uitrokken, natuurlijk ook ’n bietje met de hoop dat als de vis onze gespierde torso’s zag deze nieuwsgierig onze kant op zouden komen zwemmen!! Om 14.45 uur kreeg ik toch eindelijk ’n aanbeet die meer beloofde dan ’n krab en jawel hoor, de eerste bot was de pineut.

Enkele minuutjes later liep ook m’n vriend voorzichtig via het trapje naar beneden en kon ook hij z’n eerste bot verzilveren.

De zon deed uitermate goed z’n best, dit was te zien aan de chocolade koeken die Sjakie bij zich had want dat bleken inmiddels cakejes te zij die overgoten waren met chocomel. Gelukkig heb ik altijd ruim voldoende ijs in mijn koelkist zitten zodat we de marsjes, voor ons oudjes ’n energiesnack, nog juist op tijd van de ondergang konden redden. Vanuit m’n ooghoek zag ik eindelijk ’n mooi buigertje op de top gevolgd door korte felle tikjes en kon ik een baars van net over de 30cm. op de kade takelen.

Inmiddels was het ook bijna 16.00 uur en begon er met het opkomend water eindelijk wat stroming in het water te komen, uiteindelijk zou er vandaag ’n redelijke stroming moeten zijn, volgens de getijdetabel was het de dinsdag immers springtij. Om te voorkomen dat onze lijnen in elkaar zouden komen te zitten vervingen we het druppel door ankerlood en terwijl we hiermee bezig waren takelde m’n maatje z’n 2e bot op het droge. Terwijl ik met  ’n sierlijke zwaai m’n ankerlood te water liet kreeg ik op m’n andere hengel een flinke doorbuiger gevolgd door stevige natikken. Razendsnel liep ik over de stalen buis richting het water om deze prachtige aanbeet te kunnen verzilveren was het ook nodig om vanaf de buis op de keien te springen. Het was flink draaien om de vis niet de kans te geven dat ie zich vast kon gaan zetten op de keienbodem doch mijn inspanning hiervoor werd beloond door ’n mooie zeebaars die na meting net 43 cm. bleek te zijn.

Nu er stroming was kregen we ook met regelmaat tikken op de toppen en dat zorgde uiteraard meteen voor een optimaal humeur. De zon bleef onverbiddelijk schijnen en het was zeker niet overbodige luxe om onze witte knoken te voorzien van de nodige klodders zonnebrand. Ook mijn licht kalend kruintje gaf aan dat je er ongeveer ’n ei op zou kunnen bakken. Op zich is het geen probleem dat je daar wat kaal wordt en misschien nog ooit handig om daar met dubbelzijdige plakband ’n zwaailicht op te plakken zodat je wat veiliger kan fietsen, nu was het echter broodnodig om ook dit in te vetten, bij thuiskomst dus meteen ’n petje bij m’n hengelspullen doen. M’n maatje had ondertussen al ’n viertal botten in z’n emmer zitten en ook al waren ze niet vet, hij was er blij mee.

Met ’n koele pint en ’n boterhammetje met spek was het toch weer optimaal genieten van de voorbijvarende schepen en zeker ook nu we met regelmaat ’n visje op het droge konden takelen. De kleintjes mochten uiteraard terug naar hun mama en toen ik  tegen 17.30 uur weer ’n tikje kreeg dat er niet hoopvol uit zag bleek dit warempel een schar te zijn.

Terwijl we hier ’n plaatje van maakten kreeg Sjakie ook ’n mooie beet en ving hij de grootste bot tot heden.

Helaas zagen we tot onze verbijstering dat ook de stroming al weer af begon te nemen, eigenlijk onbegrijpelijk ’n dag voor springtij. Met het beetje wind in de rug konden we verre worpen maken maar zowel ver als dichtbij, het leek erop dat de vis totaal was verdwenen. Ook de aanbeten werden nu aanzienlijk minder en het leek erop dat er wederom ’n krabinvasie aangekomen was. In plaats van de gewone krab takelde ik ook een wolhandkrab op het droge dus blijkbaar had de familie krabbemans vrienden uitgenodigd voor het paasdiner.

Inmiddels was het 19.30 uur en hadden we hoop dat in de schemer de vangst wel weer wat aan zou trekken doch niets was minder waar. Vanaf 19.30 uur tot 20.30 uur was het alleen maar
krabben voeren die om de 10 minuten de haken volledig kaal hadden. We zagen onze aasvoorraad zienderogen slinken doch zonder vis op het droge te krijgen. Om 20.45 uur besloten we om onze spullen op te gaan ruimen zodat we dit nog zonder lampjes konden doen. Al met al konden we ondanks de vele krabben en het ontbreken van de nodige stroming terugzien op ’n mooie visdag. M’n maatje had ’n zestal botten om er een van z’n smakelijke visgerechten van te kunnen maken terwijl ik voor het thuisfront ’n mooi baars en ’n schar had die in de pan mochten zwemmen. Ook het prachtige weer had natuurlijk gezorgd dat we er ’n onvergetelijke dag van konden maken.Nadat we na de avondwandeling met onze hengelspullen hadden ingeladen tuften we goedgemutst en tevreden huiswaarts.Helaas bleek er in de nabijheid van de Beneluxe tunnel een wegomleiding maar nadat we  via het navigatiesysteem verschillende stukken van het centrum van Vlaardingen bezichtigd hadden kwamen we na ’n kwartiertje gelukkig toch weer op de goede route richting huiswaarts.Om 23.00 uur arriveerden we moe maar voldaan weer in Eersel Beste vrienden, hopelijk blijven de warme temperaturen aanhouden zodat we
ook spoedig de tong  kunnen vangen.Groetjes, Henry