Henry en Jack, Tongenjacht Botlek

Beste visvrienden,

Tijdens mijn zonnige verblijf op Kreta was ik natuurlijk ook erg benieuwd naar het zeevisgebeuren aldaar. Al snel kwam ik er achter dat de Grieken qua vissen wel een beetje vergelijkbaar zijn met de hengelaars uit Frankrijk.

Alles wat zwemt, kruipt en/of wiebelt boven de 5 cm. verdwijnt in het emmertje of een grote plastic tas. Thuis word alles met kop en kont in de frituurpan gemikt en daarna opgepeuzeld onder de noemer “Delicatessen uit de zee!!!”

Als ik dan op mijn vakantiestekje de verslagen van onze vriend Peter lees met zijn prachtige tongvangsten kan ik alleen maar concluderen, “Wat hebben wij toch een prachtig vislandje!!!” Na thuiskomst in ons storm en regenachtig kikkerlandje duurde het dan ook maar eventjes of ik had met m’n trouwe maatje Jack een visdagje gepland. Maandagochtend 9 oktober stond mijn maatje Jack dan ook met een glunderende grijns op zijn snoet op de stoep. Snel inpakken en op naar het zilte nat, onderweg natuurlijk volop bij gezeverd over mijn vakantieavonturen etc. De reis verliep voorspoedig en aangekomen bij de plek om ons aas te steken konden we meteen aan de slag. Tijdens mijn vakantieverblijf waren mijn” buikspieren” overtollig toegenomen en was het geen overbodige luxe dat alles weer ’n beetje in beweging kwam. De zagers kwamen vrij snel in ons emmertje terwijl het leek of de pieren ook op vakantie waren naar warmere oorden. Na zo’n 1½ uurtje gymnastiekoefeningen te hebben gedaan tuften we snel naar ons visstekje aan de waterweg. We zaten amper in de auto toen het begon met wat motregen en dit veranderde naarmate we dichter bij ons stekje kwamen in stevige plensbuien. Tussen de buien door snel onze paraplu’s opgezet waarna we ons konden installeren en om 14.45 uur vlogen onze goed beaasde haken in het water. Nu maar afwachten op wat komen zou, het was pas springtij geweest dus aan de stroming en het aas kon het niet liggen als er weinig gevangen zou worden.

Een visser, na een korte babbel bleek het Andy uit het Belgische Lille te zijn, was al vanaf 13.00 uur aan het hengelen en had 2 ondermaatse botjes op zijn scorelijst staan. Vrij snel kregen we allemaal redelijke tikken op onze toppen en werden er met regelmaat doubletten bot naar boven getakeld. Zo nu en afgewisseld met grotere exemplaren die in onze koelkisten verdwenen, we hebben Peter immers beloofd om de Botlek botvrij te maken!!!

Wat later kreeg mijn maatje Jack een mooie aanbeet en was ie even daarna de trotse bezitter van een prachtige winde, netjes vooraan gehaakt dus weer snel terug in het water.

De regen bleef met tussenpozen stevig proberen ons velletje nat te maken maar vanonder onze paraplu was het genieten van de talrijke aanbeten. Even later hoorde ik mijn maatje roepen en ging ik meteen kijken wat er loos was. Hij had vis aan de lijn en tijdens het indraaien kreeg ie vlak op de kant een vastzitter dus liep hij over de schuine basaltkeien naar beneden . Doordat deze door de regen spekglad waren maakte hij een schuiver en viel boven op zijn hengel waardoor het midden stuk in tweeën brak. Gelukkig had ie zichzelf op een dikke vinger na niet erg bezeerd en gingen we onmiddellijk aan de slag om te kijken of er van z’n hengel nog wat te maken viel. Met een stukje stof, veel vislijn en een postbode elastiek waren we wat later toch zo ver dat ie met 2 hengels, uiteraard zonder hier veel kracht mee te zetten , weer verder kon vissen. De Belg vertelde wat later, na mijn verhaal aangehoord te hebben, nog een 3e hengel bij zich te hebben en indien het nodig was kon Jack die wel eventjes van hem lenen, super… Het bleek dat onze doe het zelf actie goed geslaagd was want korte tijd nadien takelde hij triomfantelijk een bot en ondermaatse tong op de kant met de gerepareerde hengel.

Niet alleen de pieren maar ook de krabben bleken vertrokken te zijn naar een warm land want tot heden hadden we hier helemaal geen last van gehad. Toen de stroming in hevigheid toenam was het gewoon eventjes pauzeren omdat de lijnen na enkele minuten vol zaten met apenhaar wat het vissen onmogelijk maakte. Ook Andy, de Belg, kwam gezellig een half uurtje met ons babbelen, gelukkig was het ondertussen droog geworden en dit maakte alles alleen maar gezelliger. Wanneer hij een flinke bot naar boven had getakeld kwam hij deze netjes afleveren, blijkbaar niet wetende dat wij van deze vissoort een heerlijk maaltje konden toveren. Ondertussen waren er nog zo’n drietal vissers bijgekomen en toen het wat donker begon te worden kwamen ook snel de eerste tikken op de top van meestal kleine tong. Zo nu en dan werden er eindelijk toch mooie tongflappen gevangen en de 1e grote tong die Jack ving was, je raad het al, met zijn gerepareerde hengel!!

Er werd overal goed gevangen doubletten met bot en tong waren zeker geen uitzondering en van m’n maatje maakte ik zelfs een plaatje met aan beide hengels een doubletje vis.

Rond 23.30 was het laag water, de stroming weg en voor Jack een bijna onmogelijke opgave om over de beneden liggende stenen nog vis naar boven te hijsen. We besloten om onze spulletjes op te ruimen en weer naar het Brabantse land te reizen. Onze overgebleven zagers en pieren werden dankbaar door Andy in ontvangst genomen die zei hier nog een hele poos meet te kunnen vissen. Ondanks de valpartij van m’n maatje en aan het begin de stevige regenbuien een heel gezellige en leuke visdag. Voor het thuisfront en de vriezer hadden we samen een dertigtal mooie botten en ruim 10 mooie maatse tongen. Voor al onze visvrienden, een goede vangst en veel visplezier.

Groetjes Henry.