Leo aan de Waterweg

Hallo allemaal,

Ik had in een vorig verslag al verteld dat er nog heel wat Pieren in de koelkast lagen te wachten op hun zwemles. Nu heb ik niet gestudeerd voor badmeester maar wat een ander kan , kan ik ook, dus donderdag de spullen weer ingeladen en op naar het grote zwembad om de Pieren een lesje diepzeeduiken te geven.

Onderweg kwam ik er al achter dat ik het fototoestel niet bij me had, maar vooruit we hebben altijd nog een mobiele telefoon. Om niet teveel kilometers te maken weer gekozen voor de Landtong van Rozenburg. De eerste gedachte was het Callandkanaal maar daar had ik de wind recht op de kop en was het water nog te laag om fatsoenlijk over de stenen te vissen. Dus toen maar gekozen voor de Nieuwe Waterweg; de stek pal tegen de kering aan. (zeezijde) Nu is dit beslist niet de beste stek omdat ik uit het verleden weet dat je hier nogal wat materiaal kwijt kan raken. Verder is het hier verschrikkelijk oppassen met de passerende schepen die ter hoogte van de Maeslandkering dicht onder de kant varen en dus enorme golfslag kunnen veroorzaken!! Echt opletten hier dus!! Om 19.30 uur lagen de eerste Pieren in het water te spartelen. Voor de veiligheid had ik ze aan een lijntje gebonden zodat, als het verkeerd zou gaan, ik ze in no-time weer op het droge kon trekken 🙂 Gevist met het bekende jo-jo systeem met haak no. 1 en (klap)ankerlood van 175 gram. Als aas dus Pieren en stukjes Franse (diepvries)Tap die ondertussen al 3 keer ontdooid waren en weer ingevroren… Al snel kwam er een enorme doorbuiger. De vis bonkte als een bezetene; maar helaas zo’n 30 meter onder de kant vast. Daar baal je op zo’n moment natuurlijk ontzettend van zeker omdat je voelde dat dit echt een enorme vis was. Snel een andere onderlijn eraan geknoopt en vissen maar weer. Tijdens het passeren van een grote veerboot viel de lijn slap. Kwam dit door deze boot of was het wat anders? Toch maar even kijken en jawel het was vis. Waar ik de kracht vandaan gehaald heb weet ik niet maar de vis kwam op de kant. Dat is weer kicken op zo’n moment! Een prachtige dikke Gul van 52 cm. had de verleiding niet kunnen weerstaan. De volgende aanbeet liet niet snel op zich wachten en Gul nummer 2 kwam boven water. Deze lag 61 cm. op de rolmaat. Wat een vis, weliswaar wat minder vet maar dat mocht de pret niet drukken. Omdat ik er zachtjesaan doorheen zat , besloten om het aas nu echt op te maken. Ik wilde nog 2 x ingooien en heb dus de helft van het nog overgebleven aas op de haaklijn geschoven. Het leek wel een scheepstros haha Al snel weer een enorme klap op de hengel. Draaien, draaien en pompen. Helaas liep ook deze vis vast onder de kant en moest ik de lijn kapot trekken. Volgende onderlijn maar weer…. Nu het laatste overgebleven aas erop en vissen maar weer! Nog geen 10 minuten later werd de hengel bijna uit de steun getrokken. Alles op alles zettend wilde ik deze vis op de kant hebben. Helaas, helaas laat mijn lijf dit soort van vissen gewoon niet meer toe en verspeelde ik ook dit exemplaar. Jammer, maar het was gewoon een sessie tegen beter weten in. Toch 2 mooie Gullen mee mogen nemen en wat lood en onderlijnen achter moeten laten…. Er zit dus op dit moment Gul genoeg. Op een klein poosje vissen en dan zoveel aanbeten en gehaakte vissen, dan moeten ze zowat in scholen de Waterweg op-en neer zwemmen! Thuis de vissen klaargemaakt voor de vriezer en nog snel een foto genomen met het toestel.

Helaas blijft het bij deze ene foto omdat de foto’s van mijn mobiele telefoon er niet af wilden. (Ondertussen zijn ze er wel af……maar nergens meer terug te vinden…) Ik denk dat ik me voorlopig maar weer beperkt tot de lichte visserij omdat ik vrees dat het anders helemaal niet meer vissen wordt en dat wil ik kostte wat het kost voorkomen!!

Groet, Leo