Henry en Jack, vissen aan de Waterweg

Visverslag Waterweg 22-03-2022

Beste Visvrienden,

Gelukkig staat de ellende rondom de corona momenteel op een laag pitje en ook het zomerzonnetje laat zo nu en dan voorzichtig z’n snuitje zien. Uiteraard zitten we al lang te popelen om naar de waterkant te tuffen maar de sobere vangstberichten her en der en de abnormale benzineprijzen fluisteren in ons oor dat we maar beter nog efkes kunnen wachten. Gelukkig woon ik maar zo’n 7 km. van de Belgische grens en dankzij de gelijkheid in de EU scheelt het in tanken bij de buurtjes momenteel zo’n  €0,60 per liter benzine. Na het solo avontuur van Jeff aan de Waterweg begon het bier (bloed) in m’n aderen weer sneller te stromen en werd kort daarop een visdagje ingepland. Dinsdag 22 maart, een prachtige zomerse dag, weinig wind en om 12.30 uur laag water, prima dus om zelf ons aas te kunnen steken. Om 8.30 uur arriveerde m’n trouwe visvriend Sjakie en nadat de hengelspullen en proviand ingeladen waren ging het in ijltempo richting de Zeeuwse kust. Alhoewel we elkaar wekelijks zien was er ruim voldoende stof om over te auwehoeren, de hoge energieprijzen en natuurlijk de grote ellende die Vladimir momenteel teweegbrengt. Alle viruskenners, micrologen en coronageleerden hebben zich in ijltempo omgeschoold tot oorlogsdeskundigen en strategiekenners om ons dagelijks op de hoogte te houden van hoe en wat er allemaal staat te gebeuren in de Oekraïne. Na een voorspoedige rit kwamen we aan in Bruinisse maar omdat het water nog niet ver genoeg af was om te kunnen steken tuften we door naar de Zeelandbrug. Hier konden we meteen aan de slag en na zo’n 1½ uurtje rug gymnastiek hadden we, zoals gewoonlijk, een mooie partij prachtige dikke pieren.

Snel netjes verpakken in kranten en zee turf en we waren klaar om naar de stek te rijden, dit keer hadden we gekozen voor Maassluis. We stopten eerst even in Vlaardingen om bij Mar, een goede en leuke viskennis van ons, een z.g.a.n.  viskist op te halen die Jack van hem overgenomen had. Hopelijk kan hij nu alles ’n bietje sorteren zodat ie niet alles kwijt is of…. gewoon thuis heeft laten liggen. Na een korte babbel en groet door naar onze stek in Maassluis. Hier bleken al zo’n stuk of 5 vissers te zitten waar we uiteraard eerst even ’n babbeltje mee gingen  maken. De eerste visser was ’s morgens al om 8.00 uur begonnen en z’n buit was 1 mager scharretje in z’n emmer. Ook mopperde hij dat er ontzettend veel vuil in het water dreef, al met al, dit voorspelde niet veel goeds. We besloten om terug te rijden naar de Oosthavenkade in Vlaardingen waar het voor ons als oudjes ook ’n stuk gemakkelijker vissen is. Om 14.00 uur arriveerden we op de kop van de haven waar gelukkig nog niemand zat te vissen. Snel onze spullen installeren en eventjes later vlogen onze goed beaasde haken in het zilte nat. We visten allebei met de allom bekende clickafhouders, korte gevlochten haaklijntjes en een klapanker met ’n gewicht van 160 gram. Nu was het wachten op wat komen zou, dit was zeker geen straf, er scheen inmiddels een krachtig zonneke die de zomerse temperatuur van zo’n 19 graden bracht, met z’n tweetjes samen op ’n bankje, een heerlijk gekoeld biertje en kijken naar de voorbijvarende schepen. Na zo’n 10 minuutjes kreeg ik ’n felle doorbuiger en de nul was van de teller. Het bleek ’n mooie zeebaars te zijn, toch eventjes op het meetlint gelegd, een mooie vis van 38cm, dus helaas niet aan de maat maar zeker een leuke bezigheid om hem op de kant te draaien.

Vrijwel meteen kreeg ook m’n makker Sjakie enkele tikken op de top en hoe kan het ook anders……een bot die waarschijnlijk Jeff voor hem had teruggezet.

Toen ik ’n foto maakte van m’n vriend zag ik vanuit m’n ooghoek dat ook m’n andere hengel aangaf dat er iemand aan mijne dikke pier zat te snoepen, dit bleek een grote dikke bot te zijn.

Ook Sjakie stond weer stevig te draaien, wederom een bot, dit was gewoon genieten met ’n grote G.

Terwijl ik ook hiervan ’n plaatje maakte stond z’n andere hengel alweer te rammelen en een doublet botten was de klos.

Tijdens het onthaken stond ook z’n 2^e hengel alweer stevig te tikken en dit bleek na het binnendraaien een Super bot te zijn, na meting toch ’n exemplaar van 34 cm.

Het begon aardig op lopende band werk te lijken want het was ingooien, efkes wachten en de vis zat aan het aas.

Dit keer moest m’n maatje wat harder werken dus we waren benieuwd wat er boven water zou komen, het bleek een doublet te zijn van een flinke krab en aan de andere haak ’n botje ter grootte van ’n postzegel.

Ook ik bleef met regelmaat vis binnendraaien, bot van redelijk formaat maar natuurlijk ook vis die meteen weer terug mocht naar z’n mama om groter te groeien.

Natuurlijk waren er tussentijds passanten die bewonderd toekeken hoe we met regelmaat vis op de wal takelden en tussendoor natuurlijk een gezellige babbel maakten, en ….terwijl Sjakie met z’n telefoontje zat te spelen stond z’n hengel plotsklaps stevig te stuiteren. Terwijl hij verwoed aan z’n molentje zat te draaien, z’n broek hing bijna op z’n enkels want van de spanning waren z’n bretels losgeschoten, bleek dit ook ’n leuke baars te zijn, na meting 37 cm. dus helaas.

Terwijl m’n maatje nog bezig was met z’n baars draaide ik een doublet mooie botten op de kant en onze emmers begonnen zich al stevig te vullen met deze (heerlijke) vissoort.

Ook ik moest flink werken want terwijl ik pieren op de haak aan het zetten was stuiterde ook m’n andere hengel alweer, wederom een baars.

Er stond bijna geen wind en we gebruikten geen loodlifters dus verre worpen waren goed mogelijk. Terwijl ik zat te genieten van een koele gele rakker moest ik tussendoor wederom een grote bot onthaken die maar amper in m’n emmer paste, ongelofelijk wat een vis!!!

Terwijl ik even later m’n 1^e schar op de kant takelde slaakte Sjakie ’n kreet van plezier, z’n 2^e baars hing aan de haak.

Terwijl ik naar m’n vriend keek riep een toeschouwer me toe; Hey je hebt alweer beet en jawel hoor, een wijting was de pineut, het leek wel of er toverpoeder op onze pieren zat, dit was iets waar iedere visser van droomt.

Ondertussen begon het te schemeren dus tijd om breekstaafjes op onze toppen te zetten. We hadden samen 100 stuks gekocht van het merk Cormorran doch dit bleek geen succes te zijn maar natuurlijk alles is beter dan niks.  De breeklichtjes zaten maar amper op de toppen toen ik baars nummer 4 aan de haak had, helaas waren ze allemaal het formaat van tussen de 35 en 40 cm.

M’n maatje was ondertussen alweer bezig om een krab en z’n 1^e schar van deze dag te onthaken.

Toen ik hier de zoveelste foto van maakte zag ik een stevige zwieper op de top en m’n 5^e zeebaars van vandaag was het haasje, ons geluk kon niet op.

Ondertussen was het 21.30 uur geworden en omdat we de gehele dag al flink bezig geweest waren begon de vermoeidheid toe te nemen, tenslotte zijn we de jongsten ook niet meer. Ook de aanbeten werden aanzienlijk minder en we besloten om door te vissen tot 22.30 uur. We hadden weinig last van de krabben maar toch kon ik een half uurtje later een grote wolhandkrab van m’n haak peuteren en deze hengel werd meteen al opgeborgen in het foedraal.

Terwijl ook m’n makker een hengel op ging bergen bleek hier terwijl we geen beet gezien hadden een wijting en een bot aan te hangen.

Dit hadden we niet durven dromen, ondanks dat we vrij veel klein spul hadden teruggegooid hadden we beiden een rijkelijk gevulde emmer om onze vriezer aan te vullen. Rond 22.30 hadden we onze hengelspullen in de auto en konden we met ’n blij maar tevreden gevoel richting Eersel tuffen. Een prachtige zomerse dag in maart met ’n berg vis, gewoon fantastisch!!!! Om 0.15 uur waren we weer thuis, moe maar voldaan van een prachtige visdag die zeker voor herhaling vatbaar is.

Groetjes, Henry