Vissen op Gul in de Waterweg

Beste visvrienden,

Doordat ik helaas weer flink met m’n rug aan de sukkel geweest ben was het laatste tijd alleen maar genieten van de door jullie ingestuurde visverslagen en watertandend kijken naar de leuke filmpjes, die onze vriend Peter op de site plaatste, in plaats van heerlijk zelf met m’n maatje Sjack een hengeltje uit te gaan gooien. Maar gelukkig komt na regen eindelijk toch wel weer de zonneschijn en konden we voor maandag 19 febr. eindelijk weer een visdagje inplannen. Om 8.00 uur stond een stralende Sjakie op m’n oprit en nadat we snel de visspullen hadden ingeladen ging het na lange tijd weer richting de Zeeuwse kust. Gelukkig waren de autowegen nagenoeg filevrij, dichterbij de kust zagen we dat tijdens onze afwezigheid het windmolenpark wederom flink was uitgebreid en ze nog volop bezig waren om met torenhoge kranen de wieken etc. te monteren, in korte tijd krijgt het landschap toch een heel ander aanzien! Bij aankomst stond het water al zo laag dat we meteen aan de slag konden, afwisselend steken en pieren rapen, dit uiteraard om nog zoveel mogelijk m’n rug te ontzien. Na 2 uurtjes steken hadden we een leuke portie pieren en een beetje zagers bij elkaar, ruimschoots voldoende om een leuke middag en avond mee te kunnen vissen. Nadat we ons aas bij een snijdende koude wind goed hadden verpakt ging het snel naar onze visstek aan de Waterweg. Precies uitgekiend want toen we net in de auto zaten begon het ondanks dat buienradar droog weer had voorspelt zachtjes te motregenen. Aangekomen bij onze visstek was het gelukkig weer droog en na ’n wandelingetje van ’n kwartier konden we onze hengels uit de foedralen plukken. Om 14.00 uur vlogen onze goed beaasde haken in het zilte nat en was het afwachten geblazen. We visten zowel met wapperlijnen als met afhouders zodat we konden kijken of de vis ’n bepaalde voorkeur zou hebben. Na ruim ’n uur kreeg m’n maatje z’n eerste aanbeet en wat later lag het 1e visje op de kant, een botje van zo’n 15 centimeter maar….. het begin was gemaakt!!! Wat later kregen we bezoek van een visser op ’n scooter, hij was woonachtig in het nabijgelegen Rozenburg en na een gezellige babbelde installeerde hij zich een stukje van ons af. Na enige tijd kreeg Jack wederom enkele tikjes op de top en dit keer verzilverde hij een doublet bot en schar maar ook deze vangst was helaas flink onder de maat.

Tijdens het opkomend water werd de stroming zo sterk dat het onmogelijk was om verder te vissen, na de worp duurde het slecht 3 minuten totdat de hengels helemaal krom stonden. Grote trossen “Apehaar” zorgen ervoor dat we telkenmale 5 minuten stonden te worstelen om deze zooi van de lijnen te plukken en toen we daarbij ook nog bij elkaar verward raakten besloten we om gewoon eventjes te stoppen en toen wat later de stroming in z’n hevigheid afnam gingen we even met een hengel proberen of ook het apehaar wat verdwenen was. Terwijl we gezellig met z’n drietje stonden te zeveren maakte de visser uit Rozenburg Sjakie attent op een enorme doorbuiger van zijn hengel. Sjakie rende als ’n afgeschoten raketje naar z’n hengel totdat ik hardop schreeuwde stop, hij stond alweer op de spekgladde basaltkeien waar hij bij een vorige sessie lelijk ten val was gekomen, boven op z’n hengel viel waardoor deze in tweeën brak. M’n maatje is ’n verwoed visser maar zeker geen otter want zwemmen kan hij als ene baksteen!! Terwijl wij in zijn onmiddellijke nabijheid stonden begon ie hijgend en steunend als een volleerd orgeldraaier zijn lijn binnen te halen terwijl de top gevaarlijk krom stond. Wat zou het zijn, wederom grote trossen wier en plastic of…….???? Wat later werd zijn krachtpatserij beloond met een prachtige gul die hij op de kant takelde. Triomfantelijk toonde hij deze prachtige vis die na meting 47 cm bleek te zijn, we werden er allemaal blij van.

Nu werden snel al onze haken goed beaasd en prompt daarop kreeg ik m’n 1e aanbeet, een ondermaatse zeebaars, maar ook al was deze aan de maat geweest ook hiervoor geld helaas net als bij de paling een onmiddellijke terugzet plicht.

Het begint er op te lijken dat alles wat lekker is teruggezet moet worden!!! Terwijl ik de baars weer naar z’n moeder stuurde kreeg m’n maatje ook een baars aan de lijn , ook ondermaats dus sowieso weer terug in het zilte sop.

Vrij snel hierop verzilverde ik mijn 2e baars, raar dat deze vis bijna op het eind van februari nog ronddartelt in de waterweg.

Nadat deze ook weer rondzwom kreeg m’n maatje weer ’n flinke doorbuiger en jawel hoor…. na flink zwoegen en ploeteren trok m’n vriend z’n 2e gul op de basaltkeien. Ongelofelijk, dit exemplaar was na meting 48 cm en dus ook de moeite waard voor de foto terwijl Jack moe maar voldaan toekeek.

Meteen nadat ie z´n haak beaasd had volgde weer een aanbeet en deze resulteerde wederom in ´n zeebaars. Lachend riep ik, Hee, hedde gij ene magneet an oew reet, waarop ie antwoorde , Ge kent visse of ge kent ut nie!!!! Verschillende keren kreeg ik evenals mijn buurman prachtige aanbeten waarvan je zeker zou denken, er zit vis aan de lijn maar……bij indraaien bleek het loos alarm te zijn. Ondanks de regelmatige korte tikken op de top leek het erop dat de vis niet meer door wilde bijten en helaas begon het ook weer zachtjes te regenen. Uiteraard mocht dit de pret niet drukken en vooral mijn maatje was zo in z´n sas met z´n supervangsten dat je daar wel vrolijk van moest worden. Vanaf 19.30 tot 20.30 uur kreeg niemand meer een aanbeet en na het indraaien bleek ook het aas nog bijna onaangeroerd op de haak te zitten, zou de vis verdwenen zijn. Het begon steeds harder te regenen en we besloten om tot 21.00 uur door te vissen en dan langzaam onze spullen op te gaan ruimen. Nadat we ons overgebleven aas aan de visser uit Rozenburg hadden gegeven, die ons uiteraard zeer dankbaar was, stonden we om 21.30 uur weer bij de auto. Dit bleek net op tijd te zijn omdat het nu ophield met zachtjes te regenen en we moeten uiteraard nog zo`n 1½ uurtje tuffen voordat we weer bij het vrouwtje zijn. Na `n hele poos niet meer gevist te hebben was het natuurlijk super leuk, dat m´n trouwe maatje voor dit lange wachten beloond werd met 2 prachtige gullen, die hem van harte gegund zijn. Al met al, we zijn weer in de running en hopen op korte termijn weer ´n leuk verslag in te leveren van onze volgende visavonturen.

Voor al onze visvrienden, goede vangst en ……..tot ziens!!!!!

Groetjes, Henry