Henry en Jack, vissen in de Waterweg

Beste visvrienden,

Na ons stormachtige visdagje zo’n 2 weekjes geleden werd snel ’n nieuwe datum gepland, uiteraard met ’n stuk minder wind. Op dinsdagmorgen 25 sept. stond om 7.00 uur m’n trouwe maatje Jack op de stoep en nadat we snel onze spullen gepakt hadden ging het zoals altijd vrolijk kakelend naar de Zeeuwse kust. We bereikten zonder files onze steekplek waar al een visser enthousiast bezig was om het felbegeerde aas in z’n emmerke te krijgen. Omdat m’n maatje problemen had met z’n lijf en ontstekingsremmers aan het slikken was besloot ik, ondanks m’n rotte rug, om hem zoveel mogelijk te ontzien bij het spitten. We deden het kalm aan, met tussenpozen wat babbelen met andere stekers, de zagers hielden zich goed schuil evenals de pieren die bijna allemaal aan de kleine kant waren. Na zo’n 3 uur steken hadden we eindelijk ruim voldoende aas en liepen we terug naar de auto. Het rechterachterportier bleek met geen mogelijkheid open te krijgen en terwijl Sjakie verwoede pogingen deed om dit toch voor elkaar te krijgen begon ik alvast met het inpakken van ons aas. Het portier bleef ondanks allerlei pogingen van m’n maatje potdicht zitten en we besloten om dit zo te laten en snel naar onze stek aan de waterweg te gaan rijden. Rond 13.15 uur arriveerden we op ons plekje maar helaas bleek er ’n visser, waarschijnlijk uit de regio want hij was met ’n brommerke, op het plekje van Jack te zitten. M’n maatje zat nog steeds in z’n maag met het portier dat maar niet open wilde maar ziedaar….. een wonder geschiedde, het portier ging nu gewoon keurig netjes open… computervirus???? Niet getreurd, er was immers plaats genoeg, dus vlug onze spullen uitladen snel onze hengels in gereedheid brengen, het was laag water en ’t zonneke deed z’n uiterste best dus wat wil je nog meer. Vrijwel meteen nadat ik m’n goed beaasde haken met klikafhouders en korte gevlochten onderlijntjes in het zilte nat gezwierd had kreeg ik ’n mooie aanbeet en kon ik een doublet mooie botten aan wal takelen, de 0 was van de teller en zo snel al vis, dat beloofde wat.

De krabben bleken gelukkig nog steeds met vakantie te zijn en wanneer we om de 10 minuutjes onze lijnen binnen draaiden bleek het aas nog onaangeroerd aan de haken te zitten. Tussendoor wat lichte tikjes op de top leverden veelal kleine botjes op die snel terug naar hun moeder gingen om verder te groeien. Rond 15.00 uur kreeg ik ’n flinke doorbuiger en kon ik ’n reuzebot op de kant takelen, m’n trouwe visvriend snapte er niks van, ik ving de sterren van de hemel terwijl hij nagenoeg geen aanbeetjes kreeg, zou dit dan toch liggen dat ie niet op z’n vertrouwde stekje zat??

Rond 17.00 uur startte de visser die eigenlijk op Jack z’n stekje zat z’n brommer en reed huiswaarts, waarschijnlijk om bij moeders z’n buikje te gaan vullen. Het duurde dan ook geen 5 minuutjes, met vereende krachten gaat alles snel, en het leek erop dat m’n visvriend de gehele middag al gewoon op z’n vertrouwde stekje had zitten vissen!!! Maar het 2e wonder van de dag geschiedde, hij zat maar amper op z’n eigen plekje en ziedaar …’n aanbeet dit resulteerde weliswaar in ’n minibotje maar z’n 1e visje was ’n feit!!!

Het was zalig weer, onder het genot van ’n sapje en wat mopjes tappen enz. enz. was het heerlijk toeven aan de waterkant. Vrijwel meteen na z’n 1e aanbeet kreeg ie ’n flinke doorbuiger op z’n andere hengel en…. de 1e tong van deze visdag was ’n feit, ongelofelijk nu hij op z’n eigen plekske zat begon ie te vangen.

De tong liet zich echter nog niet zien, het was inmiddels 18.00 uur en hoog water met ’n redelijke stroming dus alles was aanwezig om ’n leuk partijtje vis te vangen. Een eindje verderop zaten nog twee vissers die evenals wij met tussenpozen wat bot naar boven konden takelen maar en daar bleef het dan ook bij.

Toen het begon te schemeren rolde ik ’n rolletje kamerbreed tapijt van zo’n 50 cm. breed over de gladde basaltkeien naar beneden, het lopertje werd even netjes vastgeprikt met 2 tentharingen en ons paadje naar beneden was optimaal. Alles is beter dan onze ouwe knoken breken wanneer je in het donker beneden op de spekgladde stenen je visje binnen wil draaien. Ondertussen draaide Sjakie ook met regelmaat wat maatse bot op de kant en hadden we beiden al ’n mooi partijtje vis gehaakt. Tijdens het afgaande water kon ik rond 20.00 uur ook m’n 1e tong naar binnen draaien wat perfect lukte over m’n tapijtrolletje.

Vrijwel meteen daarop weer ’n mooie doorbuiger en ’n doublet tong en bot was ’n feit, inmiddels was het rond 20. 30 uur.

M’n maatje kreeg echter veel last van z’n schouder wat inhield dat verre worpen voor hem onmogelijk waren, toch slaakte ie ’n kreet toen hij van dicht bij de kant ’n paling op de kant takelde. Het bleek echter net te gaan als bij onze vorige vissessie, de vis leek in het donker helemaal verdwenen te zijn terwijl normaler wijze de tong toch in het donker het beste bijt??? Vanaf 20.30 uur tot 21.30 uur kregen we alle twee nagenoeg geen enkele aanbeet meer en omdat m’n maatje steeds meer last kreeg van z’n schouder besloten we om ons boeltje in te pakken. Ook de andere vissers bleken al vertrokken te zijn zodat we helaas niemand meer blij konden maken met ons overgebleven prachtige aas. Al met al hadden we tezamen voor onze vriezers toch weer 23 mooie botten en 4 tongen dus mochten we zeer zeker niet mopperen alhoewel we in het donker meer verwacht hadden. Om 23.30 uur arriveerden we zoals altijd moe maar voldaan bij moeder de vrouw en konden we wederom terugzien op een geslaagd visdagje. Nu word het wachten tot de wijting en de schar zich aanmelden om gehaakt te worden. Voor al onze visvrienden veel plezier aan de waterkant en ’n goede vangst!!!

Groetjes, Henry