De dinsdagploeg

Voor de optimist is het glas halfvol, voor de pessimist half leeg.

Hetzelfde glas. Het was al weer enkele weken geleden dat ik een boothengel in mijn handen had gehad. Niet dat ik dat niet wilde, maar het uitvaren met de “Big Marlin” van schipper Dré Vriends, werd belemmerd door veel wind en grote, hoge golven. Dat maakt vissen niet plezierig en aangezien sportvissen een hobby is, neem je –denk ik dan- geen onnodige grote risico’s. Wiek, Toon, Marcel, Dirk, Fons, Jan, Ad, Mart en ikzelf waren de 9 opstappers op deze dinsdag.

De golfslag/deining was nog behoorlijk aanwezig van de dagen er voor en dat maakte, dat wij voor anker gingen voor de kust van Oranjezon. De stroom zat er nog niet erg in, maar zo nu en dan werd er een visje gevangen. Kleine tot redelijke scharren waren in de ochtend ons deel. Wel gek, dat er bijna niet één wijtinkje werd gevangen en ook geen gul of gulletje.

Dirk moest in de vroege morgenuren nog even mediteren, maar kwam ons om 11.00 vergezellen. En gek genoeg: hij ving meteen schar. Had dat te maken met het feit, dat hij de schar uitdraaide aan zijn 30 jaar oude Michel 498?

Ik weet het niet, maar een Shimano Stella is aan Dirk niet besteed. Hij vangt er geen scharretje meer door.

Wiek –vergezeld van Toon- was deze dag weer onmisbaar voor de stemming in het team. De ene na de andere mop kwam er vloeiend uit en zorgde voor geschater. Ad was erg in zijn sas met de “zee donderpad” van Toon. Die gaan bij hem in zijn prachtig zout –buiten- aquarium.

Tussendoor ving Ad best wel wat scharren, met zeker een 2-tal tripels. Bij buurman Mart ging het een beetje zoals bij mij. ‘s-Morgens vingen wij redelijk, maar ’s-middags wat minder. En niet dat wij geen dingen hebben uitgeprobeerd. Onderlijnen van Mr. Gastel, zelfbouw onderlijnen, schuifsystemen etc. etc.

De zelf gemaakte erwtensoep van Wiek deed iedereen opveren, maar ook allerlei andere lekkernijen vlogen weer voorbij. Leo kon er helaas niet bij zijn en wij wensen hem van harte beterschap.

Er werd verkast richting de kering en de onderlijnen raakten spoedig het water. Opvallend was wel, dat de verzwaarde onderlijnen het goed deden. De visdag was niet goed, maar ook niet slecht. Het is maar hoe je zo’n dag ervaart. Je bent in de natuur ( wij zagen 2 zeehonden) en een dag vissen is in no time voorbij. En dat –niet te vergeten!- terwijl een “normaal” iemand op een dinsdag werkt!

Iedereen had een mooi maaltje vis aan het einde van de dag. Dirk en Ad moesten loten om de prijs voor de langste vis. (32 cm schar) Ad trok aan het langste eind. Maar ja, Dirk was al “uitgeloot” door Toon en kreeg de dagprijs van de schipper. Ad kan op reis met zijn koffer en zijn gevulde onderlijnen map.

En de glazen die de schipper voor ons schonk? Die waren allemaal vol!

Kamperland,

26 november 2013/Ben Biondina